Hayati seçimlerimiz

Bazen öyle anlar gelir ki boğulduğumuzu düşünürüz. İstediğimizle söylediğimiz çelişkilerle dolu olur. Doğru bildiğimizi yapmak kadar benliğimize zor gelen ikinci bir şeyi bulamayız. Başlamak sancılı, süreci yürütmek dert olur bazen. İnsan olduğumuzu, seçimlerimizin olduğunu, doğru ve yanlış bildiklerimizin diğer insanlarla uyuşmamasının normal olduğunu, hatasız insanın olmayacağını, mükemmel değil, yeterince iyinin hayat için geçerli bir kanun niteliğinde olduğunu unutmuşuzdur böyle zamanlarda.

"Hayır" demek ne kadar zor gelir bazılarımıza. Ya da fikrimizi açıkça söylemek... Başarısız olmaktan o kadar korkar ki kimilerimiz erteleyerek yükünü hafifletir. Mükemmel olamama endişesi, hata yapma düşüncesi bile yeter kimilerimize,"başlamamak en iyisidir" demek için.

Öyle ki bazen ölüm kalım savaşı gibi görür zihin tüm bunları ve daha fazlasını.

Sahi "hayır" dersem ne olur?

Fikrimi söylersem ne olur?

Hata yaparsam ne olur?

Başarısız olursam ne olur?

Halbuki "hayır" dememe uğruna maksimum 100 yıllık ömrümüzü zehir ediyoruzdur.

Fikirlerimizi söylememe uğruna başkalarının fikirlerinin esiri oluyoruzdur.

Hata yapmama uğruna fırsatları kaçırıyoruzdur.

Başarısız olmama uğruna başarıları tadamıyoruzdur.

Tercih yine bizde değil mi? Hayatı yaşayacak mıyız yoksa hayattan kaçacak mıyız?