Ey iman edenler!

Balığın karnında yaşayan Hz. Yunus varken, denizi asasıyla ikiye bölen Hz. Musa varken, dolunay halindeyken el işaretiyle ayı ikiye yaran, miraca yükselen Hz. Muhammed (s.a.v) varken ve biz tüm bu inanılmazlıklara iman ederken kendi hayatımızda çoğu zaman sebeplere bel bağlarız.

Olmasını istediğimiz ama olacağına dair nedenlerini göremediğimiz isteklerimizi, dile dahi getirmeyiz. Hani derler ya: 'Olmayacak duaya amin demek'ten çekiniriz. İnanmayız çünkü.

Halbuki gözümüzle görmediğimize, kulağımızla işitemediğimize, dokunamadığımıza, Allah'a iman ederiz.

Ve sebepleri de Allah'ın yarattığına, hayalimize sığdıramadığımız olayları tam da bu dünyada yaşattığına, Hz. Yunus'u balığın karnında koruduğuna, olamaz dediklerimizi oldurduğuna iman ederiz.

Ama eşimizle aramızın eskisi gibi olacağına,

Çocuklarımızı ahir zamanda koruyabileceğimize,

Alt üst olan hayatımızda yeniden düzen sağlayabileceğimize,

Mutsuzken, mutlu olabileceğimize,

Kaybolan umudumuzun yeşereceğine,

Problemlerin çözülebileceğine,

İş bulabileceğimize,

Hayırlı bir insanla evlenebileceğimize inanmayız, inanamayız.

Ama biz, yoktan var eden Allah'a inanan kullarız. Şu ayet, bizlere sesleniyor: "Ey iman edenler!... İman edin."

...

Bugünkü yazım vesilesiyle Kurban Bayramı'nızı kutlar, hayırlı günler dilerim.