Benim yapım bu!

Yazılarımızda ara ara mizaçlardan bahsediyoruz. Bugün de ilk defa karşılaşacaklar için minik bir bilgi verelim. Sonrasında asıl konumuza geçelim.

İsmail Acarkan, mizacı DNA'ya benzetir ki "Kişiliğin DNA'sı" isimli kitabı da vardır. Hepimiz belli bir mizaçla dünyaya geliriz. Ve bu mizaç yapımızla yetişir, bu mizaç yapımızla ölürüz. Bize yapışık olan mizacımız bizim hayata bakışımızı, algılarımızı, olaylar karşısında verdiğimiz tepkileri belirleyen en önemli unsurdur. Ve bu psikolojik yapımızdan kaynaklı dünyadaki arayışlarımız ve korkularımız farklılıklar gösterir.

Kimimiz dünyada mükemmellik arar, hata yapmaktan korkarız.

Kimimiz sevgi ve ilgi arar, sevilmemekten korkarız.

Kimimiz başarı arar, başarısızlıktan korkarız.

Kimimiz anlam-estetik arar, anlaşılmamaktan korkarız.

Kimimiz bilgi/ilim arar, cahil kalmaktan korkarız.

Kimimiz güven arar, belirsizlikten korkarız.

Kimimiz heyecan arar, sınırlandırılmaktan korkarız.

Kimimiz hakimiyet arar, başkalarının bize hakim olmasından korkarız.

Kimimiz huzur arar, çatışmadan korkarız.

Fakat maalesef mizacımızı öğrendikten sonra olumsuz davranışlarımıza ve sözlerimize "Benim zaten yapım bu!" bahanesini sunarsak eğer, hayat boyu gelişimimizin yolunu tıkamış oluruz.

Aslında bilmeliyiz ki hepimiz doğuştan olumlu özelliklere sahip olduğumuz gibi potansiyel olumsuz özelliklere de sahibiz. Ve bu potansiyel olumsuz özellikler çevresel faktörler de devreye girdiğinde olumsuz düşünce, davranış, sözler olarak kendilerini göstermeye başlayabilirler.

Yine psikolojik yapımıza bağlı olarak;

Kimimizde aşırı öfke olarak kendini gösterir bu olumsuz özellikler,

Kimimizde içe çekilme,

Kimimizde hayır diyememe,

Kimimizde aşırı beklentiye girme,

Kimimizde hileye başvurma vs.

Ve bizim hayat boyu kendimizle uğraşmamız, olumlu özelliklerimizi beslerken olumsuz özelliklerimiz üzerinde de çalışmalar yapmamız gerekir. Yapacağımız çalışmaların en güzeli ise önce 'Benim yapım bu!" kolaycılığından kaçmak ve olayları yorumlama biçimimizin çoğu zaman mizacımızdan kaynaklandığını fark etmektir.

Hata yapmak, yanlış yorumlamak, doğruyu aramak, öğrenmek, düşüncelerimizi değiştirmek, düşünmek düşünmek düşünmek... hepsi insana özgüdür. Yeter ki hayat boyu gelişimimizi sürdürmeye istekli olalım.