Yelkenleri kuşanın!

Sanki bazen her şeyin tadı kaçar. Aslında tadı vardır da lezzeti toktur, yavan gelir hatta acı gelir. Peki her şey aynı anda lezzetini kaybetmiş olabilir mi, yoksa bizim algılama biçimimiz mi böyle hissettirir? Ya da tam tersi hissettiğimiz anlar olmuştur; hava çok güzeldir, deniz bir başkadır, herkes ne kadar iyidir ve belki de o anda en sevmediğimiz yemek bile bize başka lezzetli gelir. Her şey aynı olduğu halde bizim hissettiklerimiz neden değişir pekii? İnsan aslında dünyayı duygu yoğunluğuna göre algılar ve yaşadığı duygunun olumlu ya da olumsuz olması her şeyi de ona göre şekillendirir. Yani çoğu zaman duygularımız yaşadıklarımızın üzerindeki toz perdesi olur. Bazen o mutlulukla nasıl her şeyi toz pembe görüyorsak, bazen de bu tamamen kara bir toz bulutuna dönüşebilir.

İnsan duygularınınhâkimi olmayı başaramadığı zaman ne yazık ki esiri olur. O duygunun tüm algılarını olumsuz etkilemesine ya da gereksiz şekillendirmesine engel olamaz. Bu defa da yaşadığı birçok şeyi çıkmaza sokar. Burada sadece çok üzgün olduğumuz zamanlarda duygularımızın bizi olumsuz etkilemesinden bahsetmiyoruz çünkü insan aşırı mutlu olduğunda da yanlış kararlar verir ve duygularının yoğunluğu ona hata yaptırabilir. Burada duygunun ne olduğundan ziyade bizi gerçeklikten uzaklaştırması ve o duygunun etkisiyle mantık çerçevesinin dışında hareket etmemize sebep olmasıdır. Böyle bir durumda içinde bulunduğumuz duygu durumunun bizi ne kadar kuşattığının farkında olmamız gerekir. Çünkü duygu yoğunluğumuz olayı gerçekliğin dışında bir hale sokar. Aşırı mutluluk da aşırı mutsuzluk gibi olmaması gereken bir durumdur. Çok mutlu olmanın nesi kötü olabilir demeyin! Dozunu aşmış her duygu, kendisi olumsuz olmasa bile sonucu olumsuz bir noktaya getirebilir.

Çok mutluysak bunu dengeli şekilde yaşamalı ve mantık sınırları dışında davranmamaya dikkat etmeliyiz. Çok mutsuzsak, hiçbirşeyin tadı kalmamışsa da bu durumun sadeceo anki duygu durumumuzdan kaynaklı olduğunu bilmeliyiz. Her şeyin aynı olduğunu, o anlık böyle hissettiğimizi ve her şeyin elbet normale döneceğini göz ardı etmemeliyiz. İnsan en küçük olumsuzlukta yelkenleri suya indirmeye çok hazırdır. Ama şu bir gerçek ki; önümüze çıkan azgın dalgaları ancak yelkenlere asılırsak aşabiliriz. Yoksa bu okyanus bizi tek hamlede yutar!

Sağlıcakla ve farkındalıkla kalın.