Sevgi depomuz

İnsanın hayatındaki en önemli duygulardan biri sevgidir. İnsan hem sevmeye hem de sevilmeye ihtiyaç duyar. Kişinin sevgi deposunun yeteri kadar dolmaması, ilerleyen zamanlarda sorunlara yol açabilir. Genelde duygusal boşluklarımız varsa bunu çeşitli yolardan tatmin etmeye çalışırız. Ailede yeteri kadar alınmayan sevginin oluşturduğu boşluğu bir başka sevgiyle doldurmak ne yazık ki mümkün olmaz. Çünkü kişinin ihtiyacı olan sevgiyi kaynağından alması gerekir. Örneğin anne sevgisinin yokluğunu başka bir sevgiyle doldurmak mümkün değildir. Bu defa aynı sevgiyi uygulama boyutunda yetersizlik ortaya çıkar. Yani anne sevgisinden yeteri kadar doyum alamamış bir kimse, ebeveynlik konusunda sevgisini doğru bir şekilde gösteremeyebilir. Elbette ki bu durumun üzerinde durularak ve bazı noktalar çözümlenerek bir ilerleme kaydedilebilir. Ama yine telafisi çok mümkün olmayacaktır. Çünkü zamanında ve olması gerektiği gibi alınamayan her duygu yoksunluğunun sonradan telafisi zordur. Bu yoksunluk kişinin sevgiyi yeterince gösterememesi kadar, abartılı yaşamasıyla da ortaya çıkabilir. Bu durumu tam yönetemeyen kişi sevme ve sevgisini gösterme konusunda abartılı olur. Dozunda hissedilmeyen sevgi sonunda bağımlılık ya da takıntı boyutuna çıkabilir. İşte bu nokta da kişi duygularını enlerde yaşar ve davranışlarının kontrolünü sağlayamaz. Kendisi açısından bu yaptığının bir sakıncası yoktur çünkü o doyumunu sağlama derdindedir. Ama karşı tarafı yıpratan bu durum zamanla onu mesafe koyma eğilimine götürür. Aynı şekilde nasıl yeteri kadar verilmeyen sevgi kişileri birbirinden uzaklaştırıyorsa, aşırıya kaçılan duygularda aynı uzaklığı oluştur. Yaşam denge üzerine kuruludur. İnsan da içindeki olumlu ya da olumsuz duyguları denge halinde yaşamalıdır. Nasıl öfke ve nefretin fazlası zararlıysa, sevgi için de aynı şey geçerlidir. Sevgi bizim için hayati öneme sahip bir duygudur ve insanın yaşam enerjisi sevgi deposundan gelir. Alınması gereken yaşta sevgiden yana doyuma ulaşırsak, sevme açısından da sevgimizi gösterme açısından da son derece başarılı oluruz. Her anne baba çocuğunu sever. Ama her anne baba çocuğuyla sağlıklı iletişim kuramayabilir ve sevgisini doğru yoldan gösteremeyebilir. İnsan genelde sevmeyi başarır da bunu göstermeyi başaramaz. Sevgiyi de doğru bir aktarma yolu vardır. Bunu doğru ifade etmek, çoğu zaman sevmekten bile daha önemlidir. Çünkü bazen insanlar aşırı sevgiden, çok büyük yanlışlar yapabilirler. Bu sebeple ölçülü sevin ve bunu doğru şekilde gösterin. Yoksa sevginiz sınavınız olur!