Nimete kör olmak

İnsan çoğu zaman içinde bulunduğu duruma alıştığı için, en çok istediği şey bile bir süre sonra normalleşir. Elindeki nimet bile zamanla standart olur. Çünkü insan alışır! Zorluklara ya da olumsuzluklara da alışır ama, en çok rahata ya da daha doğrusu nimetlere alışır. Hayat standartlarımızı artıran her şey aslında birer nimettir. Bazen bunlar bizim farkında bile olmadığımız şeylerdir ve kaybettiğimizde kıymeti anlaşılır. İnsan hep daha iyisini ve daha fazlasını istediği için elindekiler hemen değerini yitirir. Oysa onu elde edene kadar ne kadar çok istemiştir ve mücadele etmiştir. O yüzden ulaşamadıklarımız hep değerli kalır, sahip olduklarımız ise değersizleşir. Peki bunu nasıl değiştirebiliriz? Elbette farkındalıkla! Öncelikle şunun farkında olmalıyız, değerini bilmediğimiz güzellikler ya elimizden kayıp gider ya da avuçlarımızda kaybolurlar. İnsan bunu sahip olma duygusunun verdiği bencillikle yapar. Çünkü ona sahiptir! Ulaşma çabası ya da ulaşamama korkusu yoktur. Fakat atladığı konu ise onu kaybetme ihtimalidir. İnsan gerçekten de çoğu zaman bir şeyleri kaybettikten sonra değerini anlar. Hayatındaki güzelliklerin kıymetini bilmeyen insan, zaten onu kaybetmeye mahkum olur. Bu ister bir insan ister bir imkan olsun, her şeye vaktinde ve hak ettiğinde değer vermeliyiz. Çünkü önemli olan kaybetmeden önce kıymetini bilmektir. Örneğin;bir danışanım, seansa geldiğinde eşinden yakınıyordu. Bir süre birlikte yol aldık. Farkındalık kazandı ve bazı şeylere karşı bakış açısını değiştirdi. Bir gün kendisinden şükür sebeplerini yazmasını istedim. Bunların arasında eşi de vardı. Ne oldu peki? Başta şikayet ettiği eşi nasıl oldu da şükredeceği bir nimete dönüştü? Öncelikle bakış açısını değiştirdi, farkına vardı ve belki de elindekinin bir nimet olduğunu anladı. İşte insan çoğu zaman elindeki nimete karşı kör olur. Bu yüzden de her zaman durup düşünmelidir. Sahip olduklarını tahlil etmelidir, yokluğunda ne olacağını hesaba katmalıdır. Olumsuzluklara odaklandığımız kadar sahip olduğumuz güzelliklere odaklansak, emin olun daha da fazlasına kavuşurduk. Hadi o zaman! Sahip olduklarımıza bir kez daha doğru gözle bakalım. Bizim oldukları için şükredelim. Elimizdekilerin değerini kaybetmeden bilelim. Ne kadar şikayet ediyoruz ne kadar şükrediyoruz bunun farkına varalım. Hayatımızdakiler külfet mi yoksa nimet mi iyi ayırt edelim. Şunu da bilelim ki; aslında her zaman nimet gördüğümüz nimet, külfet gördüğümüz de külfet olur.Önemli olan nasıl baktığımızdır.

Sağlıcakla ve farkındalıkla kalın.