Biz neden yorulduk?

Hepimiz bu cümleyi defalarca kullanmışızdır; Çok yoruldum! Neden yorulduk peki? Kendimizi anlatmaktan mı yoksa anlaşılamamaktan mı? Sevmekten mi sevilmemekten mi? Mücadele etmekten mi sonuç alamamaktan mı? Hep verici olmaktan mı karşılığını görememekten mi? Meğer ne çok yorgunluk sebebimiz varmış! Hatta daha fazlasını da buluruz eminim. Peki şimdiye kadar hiç düşündük mü; aslında kendi kendimizi yormuş olabilir miyiz? Sürekli birilerine kendimizi anlatmaya çalıştık, anlaşılmak beklentisiyle! Hep sevdik, tabi ki sevilmek beklentisiyle!

Hep veren, fedakârlık yapan olduk; elbette karşılık görme, takdir edilme beklentisiyle! Bunca yazdığımdan ben şu anlamı çıkardım; aslında biz kendimizi beklentilerle yormuşuz! Hep bir uğraş içinde olmuşuz ama bu hep karşı tarafla alâkalı olmuş. Kendimiz adına yapmamışız hiçbir şeyi. Bizi mücadelemiz değil, beklentilerimiz yorgun düşürmüş. Bir defa insan her ne yapıyorsa aslında bu sadece kendisiyle ilgilidir ve her zaman önce kendisi için yaptığından sonuç alır. Çünkü öncelikli sorumluluğumuz kendimiziz. Beklenti; karşı tarafa sormadan ona sorumluluk yüklemektir. O yüzden asıl iyilik sadece kendimiz için yaptığımız iyiliktir. Asıl erdem bize yapılan haksızlığa rağmen doğruyu uygulayabilmektir.

Kendi davranışlarımızın ve kararlarımızın sorumluluğunu aldığımızda ve beklentileri bıraktığımızda dinlenmiş olacağız. Yaşadıklarımıza bir sorumlu aramaktan vazgeçtiğimizde doğruyu bulacağız ve her şeyin sadece bizimle alâkalı olduğunu fark edeceğiz. Mesela bunu çok örnek veririm; karşımızdaki kişi bizi öfkelendirmeyi başarıyorsa, davranışlarımızın kontrolü onun elindedir. Bunu şimdiye kadar acaba hiç düşündük mü? Daha kendi düşünce ve davranışlarımızın sorumluluğunu ve kontrolünü üstümüze alamamışken, başkalarınınkini üstleniyor olabilir miyiz? Eğer ki farkında olmadan tüm bunları yapıyorsak, kendimizi gereksiz yoruyoruz bunu bilelim. Hadi o zaman yüklerden kurtulma vakti! Şimdiye kadar yapmadığımız bir şeyi yapalım mı? Örneğin; sürekli kendimizi açıklamaktan vazgeçelim ve anlaşılmak beklentisiyle kendimizi yormayalım. Sürekli başkaları için kendimizi yormaya devam ederken; kendimizden tüketiyoruz, artık bunu fark edelim!

Sağlıcakla ve farkındalıkla kalın.