Yedi öğüt

"Yaşam koçluğu" ya da "kişisel gelişim uzmanı" benzeri tanımlamalar, modern dünyanın insana dayattıklarına karşı yine modern dünyanın insanınca çözümler üretmek amacıyla artarak ve değişik tanımlarla dünyamıza girmiştir.

Topraktan ayaklarını kesen insan bireyselleşmenin getirdiği iç ve dış dünyadaki sorunlarla mücadele etmek için yeni çözüm mekanizmaları, (belki hiç de yeni olmayan) çözüm araçları, oluşturma çabasına girmektedir.

Bir bilen ya da bir bilgeye, bir akıldâneye danışmak her zaman insanın yaptığı bir davranış biçimidir. Bunun da ötesinde öylesine insanlar vardır ki, yanlarına gidip sohbetlerine katıldıkları, bir arada olmaktan muhabbet duydukları kişilerle dert ortağı olmayı becerebilmişlerdir.

Adına ne denirse densin, insan her dönemde, eksikliğini hissettiğibir uzanacak elin, bir güzel sözün, bir güzel tebessümün, bir güzel davranışın arayışında olmuştur. Modern zamanlara gelinceye kadar ki yaşam biçimleri insanı modernizm kadar kıskaç içine almamıştır denilebilir.

Modernizm insanı, sadece zihinsel değil bedensel olarak da meşguliyetlerini yoğunlaştıran ve artıran süreçlere mahkûm etmiştir. Ancak insanın yeryüzündeki serüveni bize, insanı esaretten çıkaracak, onu kendi bedensel ve ruhsal sınırları içerisinde teslimiyet ve tabiiyetle zirveye yaklaştıracak özgürlük ortamlarıolduğunuda göstermiştir. Dinginlik ve tevazu, irfan ve hikmet, teslimiyet ve tâbiiyet bu ortamlarıntamamlayıcı cüzleri olmuştur.

Bu tamamlayıcı cüzler, asırlar boyu kuşaktan kuşağa aktarılan derin bir sezginin, bir hikmetli duruşun ve bir irfani kavrayışın yansımaları olarak insan hayatında kendini hissettirmiştir.

7 öğüdüyle irfani kavrayışın, hikmetli duruşun ve derin sezginin çok belirgin örneklerini sergileyen Hz. Mevlâna, bu yedi öğütle, modern insanın yeni meslekler haline getirerek çözüm üretmeye çalıştığı soru(n)ların aslında cevaplarını vermiştir.

Akarsu, Güneş, Gece, Ölü, Toprak, Deniz ...

7 öğüdün bütününde zikredilen ve ilk bakışta çok da farkına varmadığımız bu benzetmelerle Hz. Mevlâna'nın öğütlerindeki sesleniş biçimi, kökleri ve kökenlerine adetâ dikkati çekmektedir.

Hemen hepsi hayatın tam da içinden gerçekleri olanakarsu, güneş, gece, ölü, toprak ve deniz ile verilmek istenen her bir öğüdün kendisinde olandır. Ve aslında bu 7 öğütle tabiatın kendisinde var edilmiş olan özelliklerin, o tabiatla barışık ve bütünleşik yaşanmasıyla insana da yansıyacağı aşikârdır. Bu nedenledir ki insan, hangi meslek dallarını icad ederse etsin, uzaklaşarak kaybettiği kaynaklara yeniden dönerek, kaybettiği köklere yeniden sahip olarak ancak ve ancak mutluluğa erişecektir.

• Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol,
• Şefkat ve merhamette güneş gibi ol,
• Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol,
• Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol,
• Tevazu ve alçakgönüllülükte toprak gibi ol,
• Hoşgörülükte deniz gibi ol,
• Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.