Çekirge kaç kez sıçrar!

Eğri oturalım doğruları konuşalım.

Dokuz köyden kovarlarmış!

Mış mış mış...

Mış ta mış!

Kovsunlar banane!

Efendiler bakın şimdi;

Bursaspor bıçak sırtından daha keskin olan bu sezon küme düşmezse, bir daha sittin sene düşmez!

Neden mi?

Nedenleri başlayalım sıralamaya...

Tribünlerde taraftar var, tat veren futbol yok!

Yeşil çimlerin üzerinde kovan var, bal yapan arı yok!

Başkan Ali Ay'ın lafı çok, icraatları yok!

Teknik kadronun tecrübesi çok, kulübeden sahaya müdahil olabilecek sihirli dokunuşu yok!..

Velhasıl;

Yok oğlu yok işte!

Sanki bütün yoklar bir araya toplanmışlar.

İşte bu durum can sıkıcı!

Vakit daralıyor, zaman tükeniyor, sezon sonu hızla yaklaşıyor...

Geride bıraktığımız birçok maçta pas yapar (mış) gibi görünen takımın, tehlikeli bölge diye adlandırdığımız ceza sahasında pozisyon fakiri olduğunu neredeyse tüm Türkiye biliyor artık...

Kaptan Ertuğrul yana, Umut Meraş bir adım öne, Aytaç Kara bazen duvar, meşin yuvarlak tıngır-mıngır geriye...

Sil baştan!

Kaleden oyun kur, Barış sen en sağda dur, Lima topu sakla, pozisyonlar başlamadan yine takla...

Dön babam dön!

İyi de nerede oyun zenginliği, hani üretkenlik, ya kaleye şut? Futbolun en tatlı meyvesi gol?

Toparlanmalıyız.

Hem de bir an önce.

Zira bu işin şakası yok artık!

Alın size Galatasaray maçı!

Fırsatların en okkalısı!

Yüreğinizi koyun sahaya.

Rakibe basın, topu ısırın!

Koşun!

Hatta kanatlanıp uçun...

Yoksa!

Yoksası...

Çekirge daha ne kadar sıçrayabilir ki?..