Ve tekrar tarih sahnesindeyiz...

Ardı ardına Türkiye uyarıları yapılıyor.

Artık her şey bitti bizzat başkentler, başbakanlar devreye girdi.

Bir telaş her yerde.

Neden?

Olacak olan sadece küçük bir oylama.

Bize göre büyük de hani dünyaya göre küçük.

Peki niye bu hırçınlık?

Bir de şaşırdığım şey artık her şey birebir.

Yani bizzat başkanlar devrede. Bu kadar mühim olan ne?

Eskiden dolaylı yollardan cevaplar verilir, rahatsızlıkları belli edilir hani ilgilenmiyorlar da (!) ilgileniyorlar işte.

Şimdi açık açık tehditler, aşağılamalar.

Büyük yol kat edildi.

Bu bir şeylerin dışa vurumu ama büyük bir şeylerin.

Herkes de bir telaş, bir hazımsızlık, bir karın ağrısı.

Acaba diyorum bu referandumu bizden daha mı fazla önemsiyorlar?

Nasıl görüyorlar acaba.

Türkiye'nin bir üst lige çıkması mı demek bunlar?

Level atlaması mı?

Baştan formatlanması mı?

Acaba?

Neden bu kadar kızgın ve netler?

'Yüzyıl önce dağılan bir ülkeden yüzyıl geçmeden yeniden yükselen bir ülkeye' mi acaba?

Bu mu korkuları?

Onlar böyle yaptıkça, yeni açıklamalar yeni skandallar meydana geldikçe beni bir sevinç almaya başladı.

Neden bilmiyorum.

Hem bu kadar önemsenmeye şaşırıyorum hem içimi bir sevinç kaplıyor.

Bu sevinç aslında benim 15 Temmuz'dan sonra başladı.

Ben açıkçası o gece ve ondan sonraları kendimizden korktum ne yalan söyleyeyim.

Bu kadarını da ben bile beklemiyordum.

Bu kadar gözü karalığı bu kadar çılgınlığı...

Olanlar neredeyse delilik derecesindeydi o gece.

Bütün millet bir anda delirir mi?

Koskoca bir ülke. 80 milyon!

Delirdik işte.

Ben buna şahit oldum. Ben kendimize bu kadar şaşırıp korktuysam dedim sonra kendi kendime dünya niye korkmasın?

Çünkü o gece insan aklının alamayacağı şeyler yaşandı. Sonra dedim ki dünya üzerinde başka bir millet de yaşanmaz böyle şeyler olmaz, imkânsız bize has bu hareketler. Bu delilik bu gözü karalık.

Sonra o korku ve şaşkınlık bende sevince dönmeye başladı.

Biziz ya işte. Biz. Olmaz diyordum eskisi gibi ama bir şey kaybetmemişiz eski halimizden. Aynıyız işte.

Yıllar geçse neredeyse her şey de değişse.

Değişmeyen bir şeyler varmış. Taaa içimizde saklanıyormuş bir yerlerde. Ve şimdi ki olaylara da baktıkça sevincim gitgide artıyor.

Çünkü olayların seyri değişti. Eskiden saldırıydı, sınırlandırmaydı olay. Şimdi savunmaya geçtiler. Hepsini bir Türkiye korkusu sardı.Bu demektir ki doğru yoldayız.

Ve tekrar tarih sahnesindeyiz.