Varlık içinde yokluk

Hayat kalitemiz diyorum ne kadar da düştü. Gerçekten uçurumlar oluşuyor sanki sürekli. Sanki fazla.O kadar zor ki şuan her şey o kadar meşakkatli, uğraştırıcı ve yıpratıcı.

Yaşamak zahmet haline dönüştü. Elini neye atsan ateş pahası. Komple kavruluyorsun. En basit şeyi bile alırken kırk kere düşünür olduk. Hele bir de büyük şeyler var ya (yani bizim için büyük). Ev gibi araba gibi onlara bakamıyorsun şöyle göz ucuyla bile. Mümkün mü?

En basiti arabamız üst üste bize zahmet vermeye başladı.Ee oda haklı her şeyin bir ömrü var.Ömür boyu kullanamazsın ya.

Değiştirsek mi sebat mi göstersek diye kaç aydır düşünüyoruz ama esası düşünecek bir şey yok ortada çözüm belli o satılacak yerine başkası alınacak. Ama hadi gel de sat hadi sattın hadi az daha iyisini al. Bakın az iyisini diyorum fazla bir şey istemiyoruz. Öyle uçurumlar var ki aralarda varımızı yoğumuzu satsak orta hallisini anca alabiliyoruz. Halbuki bu artık lükslükten çıkalı çok oldu artık şu zamanda bir araba zaruri ihtiyaç listesinde. Arabasız her şey öyle zor ki. Haa yaşanmaz mı tabi yaşanır neden yaşanmasın ama zor olana bir ton daha zorlukla devam edeceksin hayata. Eskidendi arabası olana iyi diye bakılması şimdi olmayan az sayıda kaldı neredeyse. İyi kötü herkes de bir şeyler var en azından. Olmalı çünkü olmak zorunda bunun artık olmasa da olur yanı kalmadı.

Araba da bu kadar sıkıntı varken hele bir de ev almaya kalksan bir daire alacaksın ömür boyu kredi ödeyeceksin çünkü öyle fahiş ki fiyatlar. Milyonlar havada uçuşuyor. Milyonluk olmayanlar ise ondan az kalır yanı yok 600-700'lerde geziniyorlar.

Velhasıl kelam öyle bir zaman da yaşıyoruz ki şuan dışarıya parmağının ucunu bile çıkaramayacak seviyeye ramak kaldı. Nefes alsan karşılığını öder olduk.

Öyle zor kazanıyorsun ama sular seller gibi elinden kayıp gidiyor neyin var neyin yoksa.

Şuan ülkece varlık içinde yokluk çekiyoruz. Öyle bir sıkışık durum ki var ama yiyemiyorsun ulaşamıyorsun senden başka herkes yararlanıyor ama sen bakıyorsun...