Tarih yazılıyor heyyy!

Bir şeyler değişiyor taşlar yerinden oynuyor.

Olmadı dediler, işe yaramadı dediler, boşa uğraşıldı dediler. Yok yere çabalandı dediler, her şey boştu dediler. Her zamanki gibi üzerlerine düşeni layığıyla yerine getirdiler. Bizde inanayazıyorduk ki... Bir mucize oldu. Sulanan toprak filiz verdi. Tomurcuklar açmaya başladı güzel memleketimde.

Ve gördük ki hiçbir şey boşa değildi o kadar uğraşmaya, dil dökmeye değdi. Onca çaba meyvelerini vermeye başladı. Ama topun ağzından döndük yine. Halbuki bu hep böyleydi ama biz sabırsızdık her zamanki gibi.

Biz de inanç eksikliği var. Birbirimize olan inancımız, bu topraklara olan inancımız zayıf, ondan hep bu olanlar. Tez canlıyız olacaksa hemen olsun istiyoruz her şeyi. Sabrımız yok. Tahammülümüz yok.

Ama olacak değişeceğiz başka çaremiz yok. Başarmak için başka seçeneğimiz yok.

Elimizden geleni en layıkıyla yapıp sonra kulaklarımızı tıkayıp, gözlerimizi dinlendirip bekleyeceğiz. Olacak. Oldu da.

Diyarbakır'dan bahsediyorum. Koca yürekli dünyayı göğsünde taşıyan cefakâr bilmem kaç erkekten daha erkek(!) Cesaretin kitabını yazabilecek o anneden o annelerden bahsediyorum.

Kimsenin yapmaya cesaret edemediği fitili ateşledi korkmadan.

Biraz beklemek istedim, görmek, istedim aslında... Benimde inancım yoktu galiba.

Dedim ya inanç eksikliğimiz var.

Korkum vardı yine olamayacak, yine uyanmayacağız, yine görmeyeceğiz. O ananın çığlıkları duyulmayacak.

Duyuldu...

Öyle bir bağırdı ki onlar bile titredi. Aslan gibi dimdik dikildi karşılarına 'Ben anayım, hadi ezin geçin beni de göreyim. Göreyim hadi' dedi.

Önce umursamadılar, aldırmadılar, onlarda inanmadı aslında. Hatta komik bile gelmiş olabilir onlara.

Ama umulmadık bir şey oldu her iki taraf içinde.

O çığlık o kükreme bir duyuldu ki taaa derinden.

Şırnak 'ın göbeğinde TERÖRE LANET okutacak kadar yüksekti o çığlık. Bir daha söylüyorum ŞIRNAK'IN GÖBEĞİNDE...

Tarih yazılıyor heyyy Türkiye uyan!

Dünya uyan!

Şahitlik et!

Oku! Yaz! Şahit ol!

Değişiyor düzen derdinize yanın. Artık analar konuşacak bir kenara çekilin de izleyin.

Haa birde bu kadar destek (sanatçılarımızdan gelen destekten bahsediyorum) şova dönüştürüldü. Olmasa iyiydi yazıyorlar, utanmadan! Pardon onlarda bu duygu yoktu değil mi? Unutmuşum.

Şov olsun!

Biraz da bunu izleyelim.

Öyle bir şov olsun ki dünya ayakta izlesin.

Ha bide hadi bakalım CHP git bakalım, HDP'nin ayağına gidebiliyor musun bundan sonra.

Git de görelim boyunu posunu...

Endamını seyredelim...