Silleler silleler üstüne...

Ben şu yaşımda anladım ki insanlar değişmez,huylu huyundan da vazgeçmezmiş meğer. Yaş da ilerlese, tecrübe de kazansa, imtihanları da olsa azıcık ucundan yontulsa bile maalesef can çıkmadan huy çıkmıyormuş. Sadece biraz şekil alıyormuş. Biraz geç kaldım bunu fark etmek için galiba. Büyük hayal kırıklığı yaşattı bu gerçek ama ne yapalım, ne yazık ki değiştiremiyoruz. Halbuki zamanla her şey oturur akıl az da olsa başa gelir, insanoğlu bir şeyleri er yada geç fark eder, doğruyu yanlışı azıcık da olsa ayırt eder, kıymet bilir, artık zamanla tez canlılığı geçer de empati duygusu çoğalır, bazı değerlerin yeri sağlamlaşır, bir şeyleri daha farklı düşünüp daha farklı pencerelerden bakabilir...

Daha neler neler. Ama yok, hayır, bunların yarısı bile olsa amenna ama hayır, insanın meğer bazı huyları hiç şekil almıyormuş.

Ne yazık ki 15 yaşında ne isen temel de, işte o temel hiç değişmiyor sadece üzerine iyi kötü eklemeler geliyor. Ama temel ilk günkü gibi.

Ben hep farklı olur düşünmüştüm. Kendimi görmüyorum bu arada tabi ki, ben değiştim mi, bir şeylerin farkına vardım mı, kıymet nedir değer nedir anladım mı bilmiyorum ama bana kalsa evet bazı şeylerde ilerleme kaydettim. Daha fazla şükretmeyi öğrendim ve sanırım daha da sabırlı olmayı. Karşıdan nasıl görünüyorum bilmiyorum. Ama eleştirilmek de isterim. Az buz bozukluk olsa da duymak isterim eksiklerimi sanırım. Ama işte yeni fark ediyorum ki çoğu insan bir çok şeyi duymak istemiyormuş en yakının dahi olsa,kardeşim dahi desen...

Tamam artık biz olduk, onca zamanı atlattık, en kesin virajları geçmeyi başardık, bundan sonra sarsılmaz bir temel üzerindeyiz dediğimiz bile zaman gösteriyor ki her şey pamuk ipliğine bağlıymış. Şu hayatta hiç bir şey kesin ve net değil, en acı tecrübelerimden biri oldu sanırım. Hiç beklemediğim anda fark ettim tüm bunları ve haliyle sarsıntısı da ağır oldu. İnsanoğlunu şu ömrü hayatında neler neler beklermiş meğer. İşte hep unutuyoruz suç bizde, insan hep en sevdikleriyle sınanırmış. Şükrettikleriyle, kesin gözüyle baktıklarıyla, onlar hep benim yanımda dedikleriyle...

Şu "pamuk ipliğine bağlı olmak" meselesini yine yeniden anlattı bana hayat, keskin bir dille.

"Ayağını denk al" dedi, nereden sillemi yiyeceğin hiç belli olmaz.

"Kesin gözüyle baktığın, dünya yıkılsa değişmez dediğin yerden vururum seni" dedi açık açık.