Sevineyim mi, üzüleyim mi?

Bayramı geride bıraktık. Bir ramazan daha gördük geçirdik, şükür.

Yazın oruç tutmak hepimize zordur malum. Şimdiki sıcaklara bakınca ben 'Ramazan'da gayet rahatmışız biz' demeye başladım.

Ramazan'da ben daha iyiydim. Daha canlı daha az susuyordum sanki. Şimdikiyle neredeyse bir farkı yok.

Bu ne sıcaktır böyle! 50 dereceleri, 60 dereceleri gösterdi resmen termometreler.

Ramazan'da da böyle sıcak olsaydı düşünsenize halimizi! Allahın bir hikmeti işte, bir kolaylığını veriyor.

Sanki ayarlanmış gibi Ramazan bitti serin hava da gitti. Bir anda yandı ortalık. 'Isınmıyor, gelmiyor, bıraktı gitti bizi, bu havada da bir tripler bir tripler' derken kavurucu sıcakların içinde bulduk kendimizi. Gerçi bu kadar da sıcaklık iyi değil ama ben bayramda yağmuru daha da sevmiyorum. Yani bu sıcağı yağmura tercih ederim. Bayram yazısı yazamadım ya böyle bir giriş yapmak istedim. İçimde ukte kalmasın.

Sorunsuz ya da öyle demeyeyim de daha az sorunlu bir bayram geçirdik galiba bu Ramazan.

İyi şeyler mi oluyor(olacak), kötü şeyler mi oluyor (olacak) bilemiyorum, kestiremiyorum.

Her hayırda bir şer her şerde bir hayır vardır muhakkak ama durumlar işte tam da böyle. İnsan kestiremiyor.

Şaşırdığım bir nokta var. Galiba 3.Dünya Savaşı çıkacak, galiba 'Ayy eyvah bunu da görmek bana nasip olacak, ayy zaten karışığız daha da beterleri olacak' derken sıyırdık galiba.

Ya da sıyırıyoruz, sıyırayazıyoruz...

Katar'dan bahsediyorum. Daha bu sıyırma sürecindeyiz galiba. Tabi biz bilemiyoruz tam olarak neler olup bittiğini, ne dolapların döndüğünü ama şaşkınım ben. Neden mi?

Resmen ABD ve bütün Ortadoğu'nun karşısında yer alıp, ya da öyle değil de, görünürde.

Süper güçler karşısında olan bir ülkenin yanında, arkasında durarak büyük bir risk almıştık. 'Güme ha gittik ha gideceğiz' derken, 'büyük bir krizin içine düştük' derken inanılmaz bir şey oldu.

O kadar ambargoya rağmen Katar'ı korumayı başardık. Şaşkınım gerçekten.

Hem ABD hem Ortadoğu'ya karşı durduk ve sonuç bu. Hayret edilesi değil mi? Bana mı öyle geliyor ya da.

Karşımızda olan 'süper güçleri' dize getirdik. Biz. Tek başımıza. Sevineyim mi, üzüleyim mi bilemedim ama. Bu iyi bir şey mi, kötü bir şey mi?

Bu bir ders olur mu ya da daha kötüsü mü olur?

Bunun altından kalktık tamam, diğerlerinden, muhtemelen daha ağırlarının altından, kalkabilir miyiz?

Tamam, çok güzel, haksızlığa uğrayan bir ülkeyi ayağa kaldırdık, destek olduk evet bu çok güzel bir şey.

Ben az çok gücümüzü öğrendim tamam da.

Benle beraber dünya da öğrendi. İşte bu iyi mi kötü mü? Onu bilemedim...