Hava Durumu

Normal hayat

Yazının Giriş Tarihi: 27.03.2021 07:30
Yazının Güncellenme Tarihi: 27.03.2021 07:30

O kadar özledim ki artık rahat olduğumuz günleri. Gezip tozmayı, rahat rahat gezinmeyi, düşünmeden ne olur nasıl olur demeden aniden esip bir yerlere gitmeyi. Çarşı da boş boş dolaşmayı bile özledim. Evet artık biraz biraz gitmeye başladık ama gergin, rahatsız bir tatsız tuzsuz oluyor sıkıntıdan. Ağzında bir maske nefesi bile zor alıyorsun sıkıntının en basiti bu.

Bırak bizde paslandık, bazen evden dışarı çıkmak bile sıkıntı vermeye başladı. Aman diyorsun dışarıda da bile rahat nefes alamıyorsun. Otur oturduğun yere de için bari rahat olsun diye. O noktalara geldik. Bu yavaşlık durgunluk bizi de monotonlaştırdı. Bir halsizlik var hepimizin üstünde. Bir gitmeyen bitmeyen içsel sıkıntı, ters gelen bir şeyler, doğamıza aykırı tek yaşam. Sakinlik bize yaramadı.

Oğlum hayvanlara merak sardı bu ara, onun için o kadar istiyorum ki onu hayvanat bahçesine götürmek. Yoksa çok taraftarı değilim ama yine de o sevdiği hayvanları canlı canlı görse ne yapar acaba düşüncesi ağır basıyor. Bayılır eminim. Ama gel gör ki bir yandan da açık hava da olsa kalabalıktır şimdi dokunmaması da lazım bir yere napsak acaba koşup da oynayamaz oyuncaklara da bindiremeyiz mikroptur her yer...

Bitmiyor... Bir sürü engel sıralanıyor aklımıza. Daha cesaret edip de götüremedik çocuğu ama hep aklımızda. Çünkü her gün hayvanları sayıyoruz. Taklitlerini çıkara çıkara dolaşıyoruz evi.

Halbuki hayalimiz vardı bu çocuğu taşa toprağa salıp kum çamur içinde oynamasını izleyecektik. Mikroplara alışık olsun istemiştik. Narin olmasın oynasın düşsün ama kalksın başının çaresine baksın üstü başı toprak olsun, kesfetsin, doğayı tanısın, insanlarla haşır neşir olsun, arkadaş edinebilsin.

Şu an hepsi hayal... Sanırım bir dağ taş olayı olabilir. Alırsın başını Uludağ'ın eteklerine kaçarsın herkesten oralarda bulanabilir toprağa. Ama arkadaştır, bağışıklıktır rafta. Daha ne kadar kalacak orda belli değil. Bu kadar korumanın yan etkilerini göreceğiz ileride biliyorum. Şu an iyi gördüğümüz şey bize pek de iyilik getirmeyecek galiba. Bu kadar korunaklı hayat sonsuza dek süremez bu bir gerçek. Peki böyle yetişen mecbur kalan yeni nesil ne olacak acaba? Nasıl normal hayata adapte olacaklar bu kadar yalnızlıktan sonra. Peki normal hayata dönecek miyiz?

Yükleniyor..
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.