Neymiş her şeyin fazlası zararmış

Mutsuz bir dünya yarattık tüm insanlık el ele verip. Varımızı yoğumuzu seferber ettik bunun için.

Aç gözlü, bıkkın, mutsuz, doyumsuz, anlayışsız, tahammülsüz nesiller yetiştirdik var gücümüzle. Bildiğin yarışa girdik bunun için. Sonra da oturduk dövüne dövene niye böyle oldu diye de ağlamaya durduk. Şimdi de nasıl düzeltiriz bu bozukluğu, nasıl onarırız bu insanlığı, nasıl kurtarırız yeni nesli diye koşturur olduk.

Hâlbuki tüm bunları yine biz yaptık. Kendi ellerimizle çabamızla alın terimizle bile isteye oldu her şey. Razıydık biz aslında içten içe. Herkes kötü bizde kötü olacağız dedik bilerek. Önemsemedik çoğu şeyi göz ardı ettik neleri neleri...

Artık öyle bir hale geldik ki önümüz gayya kuyusu ardımız uçurumun ucu kaçışımız yok artık buradan.

Ben geçmiş de çok çektim çocuğum çekmesin dedik, ben alamadım o alsın dedik, ben söyleyemedim o söylesin dedik, ben yapamadım o yapsın dedik, ben uslu durdum içimde kaldı o her şeyi denesin dedik, neymiş deneyimmiş (!) hayatı yaşaya yaşaya öğrenecekmiş. İçinde hevesi kalmasınmış. Her şeye heves dedik hoşumuza gitti neden bilmem. Belki de aykırılık görmek istedik herhalde cazip geldi. Sonra baktık aaa sonu yokmuş meğer tüm bunların, meğer bu işin durulma evresi falan da yokmuş, ohoooo meğerse bu heves meves değil de yetiştirmenin, karakterin ta kendisi oluyormuş.

Bizim için ön planda olan her zaman para oldu. Para kazanırsak her şeyi çözeriz, rahata ereriz, bizim çektiklerimizi çocuklarımız çekmez, rahat bir yaşam hepimize iyi gelir, bir türlü ulaşamadığımız doruğa ulaşırız, hep hayalini kurduğumuz yaşamı kazanırız... Falan da filan da. Ne ümitlerimiz beklentilerimiz vardı. Hâlbuki her şey çok daha güzel olacaktı sözde. Hani rahata erecektik. Rahata erelim derken atalarımızı, analarımızı, babalarımızı beğenmezken daha beter hale düştük. Hiç bir zaman da yav onlarında bir bildikleri vardı demedik. Bi hikmet aramadık. Hep biz biliyoruz dedik, ben ben ben...

Benlik öyle sardı ki bizi gözümüzü kör etti, hâlbuki benlikten sıyrılmaktı işin hikmeti anlamadık.

Öyle bir yetişti ki bu nesil ne yapsan nafile tatmin olmuyor. Öyle can sıkıntısı yüklendi ki bize ne yapsak nafile geçmiyor hiçbir şey yetmiyor.

Bak adam can sıkıntısına çıktı da önüne gelen bir kadına samuray kılıcı sapladı. Durup dururken tanımadan, etmeden bir duygu beslemeden robot gibi. Sırf canı istedi, sıkıldı, heyecan aramak için, kendini tatmin etmek için. Bir nedeni de yok. Dünyaları alsak doymaz olduk . Hiç bir şey bizi tatmin etmez oldu. 'Kaliteli nesiller yetiştireceğiz' diye diye hem heba olduk hem ca'nım çocukları heba ettik.

Demektir neymiş her şeyin fazlası zararmış bu kadar serbestlik rahatlık ters tepermiş, ataların bir bildiği varmış. Öğrendik öğrenmesine de işte bir nesile yazık ettik.