Nerde yaptık acaba yanlışı

Düşünüyorum da büyük büyük sınavlarımız var bizim.

Ama aralıksız soluksuz üst üste nefessiz ağır sınavlarımız bunlar.

Ülkece milletçe bölgece hatta kıtaca...

Bi birinden sıyrılıyoruz hop ötekine yakalanıyoruz, tam bunu da atlattık diyoruz bi bakmışız anlamadan başka bir keşmekeşin tam göbeğindeyiz. Ne zaman geldik ne zaman oldu tüm bunlar ne ara içine çekildik haberimiz bile olmuyor. Olmuş ve biz de tam göbekte kalmışız buluyoruz kendimizi. Hadi karışma, hadi görme, hadi çık cikabilirsen işin içinden ...

Öyle yoruluyor öyle yoruluyoruz ki sıtkımız sıyrılıyor.

Sonra da yorgunluktan çöktüğümüz yerde sakin ferah sessiz olaysız ülkelerin günlerin şehirlerin insanların hayalini kurarken buluyoruz kendimizi.

Özlem duyuyoruz, peynir ekmek gibi ihtiyaç hissediyoruz adeta.

Sonra da Norveç, İsveç, Danimarka gibi buz tutmuş ruhu çekilmiş in cin top oynayan mimiksiz sadece insanı değil taşı toprağı bile suratsız ülkeleri içimiz çekiyor.

Oradaki sakinlik dinginlik sessizlik bizi cezbediyor. Hatta insansızlık...

Öyle cazip ki gözümüzde uzun zamandır hep kıyaslıyor buluyoruz kendimizi onlarla.

Gençler bu kıyas yüzünden yaşama sevinçlerini kaybettiler resmen. Tamam çok da haksız sayılmazlar, bazen insan sıyrılmak istiyor yalan değil.

Ama...

O insanlar o ülkeler o coğrafya bizim çektiğimizin binde birini çekiyorlar mı? Başımıza gelen onca şeyin adını sanını dahi duymamışlardır bile.

Darbe ne savaş ne terör ne iç çatışma ne sağcısı ne solcusu ne ?

En basiti kılık kıyafet kavgası mı görmüşlerdir adamlar? Ben yazarken bile saçmalığın daniskası. Ama yaşadık yaşıyoruz ve yaşamaya devam da edeceğiz gibi duruyor.

Daha ülkedeyiz bakın dışarıya taşamadık. Bunun komşusu var, onun komşusu var, bitmek bilmeyen savaşları var, iç dış hem de her türlüsünden. Sonra bunun coğrafyası var sonra kıtası var katlanarak gidiyor bu.

Biz?

Sanki ayarlanmışsın gibi tam göbekte tam ortasındayız, milim kayma olmadan ortadayız hemde. Cetvelle simetrik çizsen anca bu kadar olur.

Sonra otur yav biz neden İskandinav ülkeleri gibi gelisemedik diye ağlan...

Ne yaşam kalitesi ver adamlarda Bee de...

Ömürleri bile uzun...

Neden acaba?

Yav adamların tek çektiği zorluk soğuk hava ve nüfus azlığı... olumsuz hava şartları ve nesil endişesi  yani

Çocukları soğuğa nasıl alıştırırız gibi dertleri falan var.

Kaç kat giyinsem de çıksam dışarı diye düşünüyorlar en fazla.

Off canım sıkıldı... Kendi kendimden canım sıkıldı.

Büyük hatalar yapıyoruz bir yerlerde.

Bu işte bir terslik var. Böyle olmamalıydı tam tersi olmalıydı. Asıl istenilen özenilen taraf biz olmalıydık .

Bu kadar ağır imtihanlar hayra alamet değil.

Kendimizi üstün gördük sanırım hep bunca güzelliğin ortasında ve asırlardan beri sahibiyiz diye sanırım. Kibir mi yaptık ne yaptık, nerde hata yaptık onu da bilmiyorum.

Al sana imtihan diye bolluk bereketliğin ortasında nasipsiz kaldık.

Bereketsiz buz gibi topraklara imrenir halde bulduk kendimizi.