Merak ediyorum neden?

Ne ziyan ne zebillik güzel memleketimin dört bir yanı. İsrafın bini bin para. Sanki her yer bolluktan taşıyormuşçasına.Sanki hiç aç bilaç insan yokmuşçasına...Onca sefalet bu dünyaya ait değilmişçesine bir zebillik üstelik. Mübarek heryer taşıyor. Çok şükür bereket fışkırıyor memleketimden hamdolsun amma bunca ziyanın acısı çıkmaz mı hiç sorulmaz mı hesabı?Acep bunu düşünen yok şükreden hiç yok. Öyle açız öyle açız ki girdap gibi boğaz var mübarek ca'nım ülkemin insanında. Ne olursa olsun doymuyor. Yav onca bereketlik de büyüdük hepimiz ne olursa olsun.Ne kadar fakir büyüdük biz desek de fakir halimiz bolluk hamdolsun. Dünyanın yarısının mümkünatı yok erişemeyeceği nimetlerle büyüdük. Ve de devam ediyoruz. Başlı başına normal yemek dediklerimiz bile nasıl lezzetli nasıl güzel. Hele az özene bezene yapılmışı of ki ne of. Ama kıymet bilen yok. Çünkü alışmışız bize her şey normal. Böyle büyüdük böyle yaşadık hep çünkü. Daha azına daha az lezzetsizine tatsızına rastlamadık ki. Her öğünümüz sanat eseri yemede yanında yat cinsinden. Resim gibi rengarenk, iç açıcı, iştah kabartıcı,  göz doyurucu. Yani normalde. O göz doyması bizde yok. Açız biz. Hep ama. Hep daha fazlasında gözümüz.

İnanır mısınız hayatımda ilk defa bir otele tatile geldim ben kaç yaşındayım bakın. Öyle adetimiz yok yani bizim bugüne kadar da olmadı. İlk deneyimim yani. Güzel tabi kim sevmez rahatlığı boş zamanı tatili.

Ama ben bu kadar da beklememiştim. Derlerdi de ama işte gözünle görünce başka oluyormuş. Off off sanki buralara gelenler normal halktan değilmiş de hep bolluk içinde yaşamış gibi ekmek bulamayınca pasta yemiş gibiler. Halbuki eminim ki gelenlerin çoğu krediyle yada bilmem kaç ay taksitle zorla bine bin katarak gelen insanlar. Ama buralara ayak basınca herkes bir değişiyor. Onca zorluğu yaşayanlar başkalarıymış gibi bir rahatlık bir salmışlık bir umursamazlık.

Keşke bu anların bize verilenlerin kıymetini bilsek de az şükretsek. Bakın çok bir şey değil aslında yapılacak sadece yiyeceğin kadar yemek alacaksın olay bitecek. Tek istenen bir ısırık alıp gerisini masanda bırakmamak yada bardağının yarısı doluyken yere boşaltmamak. Onca nimet hepsi çöp. Dünya iste bazıları açlıktan kıvranıyor bize de rahat batıyor. Masaların arasında ilk gün hiii çeke çeke yürüdüm dönüp dönüp çöp mü şimdi bunlar dedim eşime. Hiç dokunulmamış tabakları bile bırakıp gidenleri gördü bu gözler. Öyle gözümüz doymuyor işte, o kadar aç. Merak ediyorum hakikaten neden bu açlık acaba? Bolluk bereket içinde olan bir millet neden bu duruma gelir?

Hakikaten soruyorum hakikaten merak ediyorum.