'Kürdüm ama eşim asker...'

Bir olay yaşadım geçen... Bizzat benim başımdan geçti. Ne yapacağımı nasıl cevap verecegimi şaşırdım.

3 komşu, sitenin bahçesinde muhabbet ediyoruz. Tanışmıştık ama bu kadar uzun süre muhabbet etme fırsatımız olmamıştı... Malum herkes birbirinden kaçıyor 1 senedir. Sohbet, muhabbet, laf lafı açtı konu geldi 'nerelisin' sorusuna.

Ben gülerek "Yarı dağlıyım" dedim. Karşı komşum daha da gülerek "Ben de tam dağlıyım" dedi. Biz gülüştük bakışıp yeni tanıştığımız alt komşumuzun yüzü değişti. Bir süre bekledi mimiksiz ve çekinerek "Nasıl anlamadım Doğulu musunuz yani?" dedi. Biz de "Hayır, buralı değilsin galiba pardon biliyorsundur zannettik seni" deyip açıklamaya başladık... "Bursa'nın hem ova köyleri, hem de dağ köyleri vardır. Dağ köylerinde yaşayanlara da 'dağlı' derler buralarda. Biz de oralardanız da ondan öyle dedik" diye baya açıkladık. Sonra yüzü gevşedi ve gülerek, "Öyle mi bilmiyordum. Daha 1 senedir burdayız. Biz Bursa'yı yeni tanıyorum" dedi. Ben de "Sen nerelisin?" diye sordum ardından.

Ve ne yapacağımı nasıl cevap vereceğimi şaşırdığım cevabı verdi...

"Doğuluyum, Kürt'üm ama eşim asker..."

Sadece bakakaldım uzun süre. Boğazım düğümlendi ne yapacağımı şaşırdım.

Öyle bir yüz ifadesi ve çekincesi ile söyledi ki bunu şaşırıp kaldım.

"Eşim Hakkari'de de görev yaptı. 6 ay hiç habersiz bekledim ben onu. Evliydik o zamanda. Devleti için ölmeye hazırdır her zaman" dedi.

Allah'ım ne utanç bende! Yerin dibine girdim.

Ben daha önce hiç zorlanmamıştım nereli olduğumu söylerken. Herkesi de kendim gibi zannediyorum. Şoka uğradım bu açıklama karşısında.

Ve o süreden sonra hep sessiz kaldım, çıkmadı sesim çıkamadı.

Neler yaşadı daha önce kim bilir. Bu kadar zorlanmamalı insan nereli olduğunu söylerken.

Bu yaşadığı ırkçılık değil de nedir?

Neden utanmalı insan kendinden, doğduğu yerden, memleketinden, olduğu şeyden?

Neden böyle bükük anlatmalı, her nerelisinden sonra upuzun bir açıklama yapmak zorunda kalmalı?

Bu kadın 30 yaşına yakın birisi... Küçük değil yani, kimbilir bu açıklamayı daha kaç kez yaptı, kimlere yaptı!

Hep kendini aklamak zorunda hissetti, hissettirildi.

İnsanın kendinden utanması, kimliğinden cekinmesi ne zordur kim bilir?

Neden yaşatırız ki bunu başkalarına ve neden yaşamak zorundayız?

Birilerinin günahlarını neden başkaları çekmek zorunda?

Bununla kalsa iyiydi bir de son söylediği bir söz daha var ki oda apayrı bir konu:

"Sevdim ben Bursa'yı. Rahat ettim burada. Kendim gibi, memleketim gibi hissettim. Ne kadar kalırız bilinmez ama kalmak isterdim. Sizleri de sevdim, insan her zaman bu kadar şanslı olmuyor..."

Fark ettim ki meğer ben ne rahatlık içinde yaşıyormuşum, herkesi benim gibi zannediyordum.

Meğer dünya öyle değilmiş. İnsanlar nelere maruz kalıyormuş.