Kahve ve hayat

Hayat ne garip ne çok şekil değiştiriyor insan.

Olmaz, yapmam, yapamam, sevmem, istemem dediğimiz ne varsa zamanla bir bakmışız kendimizi yapıyor bulmuşuz. Anlamadan fark etmeden bilmeden.

Ve insan gerçekten yaşadık da tecrübe ettikçe öğreniyor değer biliyor. Dinlemek karşıdan bakmak görmek bir şey değiştirmiyor aslında bizde. Yaşamadan hiçbir şeyi anlamıyoruz.

Ben buraya nereden geldim. Kahve yaptım kendime oturdum keyif yapıyorum ama nasıl işim var bir yandan da. Bıraktım her şeyi sessiz sessiz kahveyi koklaya koklaya yavaş yavaş içiyorum. Oğlum uyumuş belki de şu an tek sessiz an. Benim an'ım.

Sonra bir anda dank etti.

Ben kahve sevmem ki, sevmezdim yani.

Ben sessizlik de sevmem, sevmezdim...

Ben tek kalmayı da sevmezdim.

Ben dağınıklığı da sevmezdim, boşvermişliği de sevmezdim. Ben dakikalarca uzanıp boş boş tavana bakan, bundan mutlu olan insan da değildim. Şimdi yazarken bile gülerek yazıyorum. Eskiden basit şeylerin kıymetini bilmiyormuşum. Benim için bir ifadeleri yokmuş meğer. Değerli olunca bu ufak şeyler ulaşılması zor olunca bende değer kazanmış.

Halbuki anlam katılacak şeyler değiller normal de.

Büyümek diyorum insanı başka bir şeye dönüştürüyor muş. Sana yavaş yavaş hayatı anlatıyormuş. Zorluk için de ufacık şeylerle mutlu olmayı öğretiyormuş.

Büyümek değil de belki bir evlada bir canlıya sahip olmak tüm bunları kazandırıyormuş insana.

Çünkü artık sen eski sen olamıyorsun. Evet bazen çok özlüyorsun yalan değil ama bu halinden de bir o kadar memnunsun. Şuna gülüyorum kendimde ne kadar yorgun bitkin hatta hasta bile olsam hamdolsun çekiyorum bu halime, bu günüme, verilene...

Yorgunum feci kolumu kıpırdatacak halim yok ama oturup saniye izlemem yetiyor şükür çekmeme.

Bu kahveye de şükür çekiyorum mesela şu an. Mutlu etti beni diye.

Keşke diyorum her zaman böyle olabilsek. Bunları hep hatırlayabilsek nasıl mutlu yaşar insan şu hayatta.

Ama nafile her şeyi unutan insan bu anları da yaşadığı zorlukları da çektiği cefayı da unutuyor işte. Yine kıymet bilmez doymaz akıllanmaz uslanmaz bir mahlukata dönüşüyor.

Bir kahveden nerelere geldik...