Hayatımız kısır döngü

Artık her markete gittiğimde şaşırmaktan da bıkmadım uzun süredir.

Aaa başka şeye de şaşırmam artık deyip deyip başa dönüyorum. Her seferinde ağzımı açık bırakacak bir şey buluyorum hamdolsun. Hepimiz buluyoruz. Annem diyor ki:"Artık pek de marketlerde bir şeyler satılmıyor. O aktüel olarak gelen şeyler yığılı artık.Eskiden millet kapışırdı.İzdiham olurdu şimdi nedense yok onlar"

"Neden acaba" dedim."Alacak durumu mu kaldı milletin"

"Doğru, kalmadı" diyor.

Kalmadı tabi ne derman kaldı ne hal...

Her şeye dudaklarımı şaşkınlıktan ısırmış halde bakıyorum.

1 sene olmadı belki alalı telefonumu.Kardeşime bakarken gördüm uzun bir oooohaaaa çekmişim. 2 katına çıkmış fiyatı. Daha bugün markete giderken bir mobilya ve beyaz eşya satan dükkanın önünden geçtim. Kahve makinem indirime girmiş.Dışarıya fırsat ürünü diye koymuşlar.O fiyata ben takımını düzmüştüm mesela. O kadar tepki veriyorum demek ki "Yeter be" dedi annem kızarak.

"Önüne bakıp yürü.Her şeye de böyle yapılmaz ki ne yapalım yani"

Bilmem...

Bir şeyler yapılabilir belki, yapılmalı, yapılabilir değil mutlaka yapılmalı. Bu böyle olmaz.

Bu su böyle taşınmaz,bu devran böyle daha fazla dönemez.

Öyle bir tik hali var ki hepimizde her şeye daha da zam gelecek diye ne varsa yığasımız geliyor.Belki daha sonra alamayız diye. Kafalara bak. Her bir şeye baka baka acaba alsak mı almasak mi diye kafa yora yora bir hal oldum ben bile. Geçen attım elimden telefonu işin içinden çıkamayınca yeter be diyerek.

Hangi ortama girersen gir, hatta markette kasa sırası beklerken bile muhabbet bu. Başka bir şey yok insanların dilinde.

Ayıp olmasın diye gülümseyip geçiyorum bilmem maskeden belli oluyor mu ama.

İnan olsun hiç takatim yok yaşadığımı bir de dile dökmeye.

Instagram'da takip ettiğim biri Londra'ya taşındı.Anlatıyor; "İnsanlar öyle mutlu ki. Böyle dinç şöyle dinamik. Burada gülümsememek ayıp karşılanıyor. Çocuklar şen, anneler babalar rahat, yaşlılar öyle sağlıklı ve neşeli..."

İyi de bacım diyesi geliyor insanın onlar olmayacak da mutlu kim olacak. Ekmek elden su gölden...

Ne geçim derdi var ne hayat koşturmacası. 40 yıl çalışmasalar maşallah sömürü topraklarından gelenleri yeter. O kadar ki tasaları yok. Güneşi gören yayılıyor. Onlar için çalışanları çok çünkü. O medeniyeti(!) kolay kurmadılar şimdi baya uğraş var.Bunun arkasında. Kimse şimdi ki konumuna kolay gelmiyor tabiki.

İşte Fransa şu kadar yardım yapmış pandemi döneminde halkına şunu şunu kısmış.Şuan şuna tolerans göstermiş falan da filan. Sadece derin bir nefes çekiyorum o kadar. Benim anlatmaya, milletin öğrenmeye mecali yok herhalde diyorum. Gram bir özencim yok. Böyle bir isteğim yok. Böyle bir rahatlık ister miydin Nagihan diye.Sorsalar ee sadece bu dünya yok ki onca insanın vebalini nasıl alayım.Sırf bu üç günlük dünya da rahat edeceğim diye derim. Kar zarar hesabı yapmak lazım.

Aha yine aynı döngüye girdik gördünüz mü...

Kaderimiz bu bizim.

Habire bir kar zarar hesabımız var...