Günleri saymayı bıraktım

Gönüllü karantinanın bilmem kaçıncı günü.

Artık saymayı bıraktım. Kabullendim. Canım bile artık ilk başlardaki gibi sıkılmıyor. Alıştım. Napacağız acaba o kadar gün diyordum, o günleri geçeli çok oldu. Gayette iyi idare ediyoruz.

Ee haliyle boş durulmuyor evde de olsan. Dünyayı bilmem ama Türk halkı olarak bazı şeylerde level atladık. Evet zaten çoğu milletlere göre zaten temizdik ama şimdi heryer bal dök yala oldu. Sokaklarımız bile...  Yemek konusunu hiç tartışmaya gerek yok. Ben yemek yapmayı bilmiyorum diyen adam bile aşçı kesildi. Zaten efsane bir mutfağımız vardı biz yapa yapa sanırım en derinliklerine kadar ineceğiz bu gidişle. Ne saray mutfağı kalacak girilmedik ne dünya.

İnsan işsizlikten yemeğe sarıyor hal böyle olunca da içimizden bir aşçı çıkıyor. Bu karantinanın iyi yanlarından biri galiba bu. Mutfağımız'ın diplerde kalan lezzetlerini tekrar gün yüzüne çıkardık.

Tabi buda tartışılır. Artık yapa yapa yiye yiye ne oluruz Allah kerim. Orasını bilen yok.

Zaten galiba artık yaza düzeleceğiz. Her şey eski haline dönecek fikrinden de yavaş yavaş uzaklaşmaya başladım. Sanırım dünya olarak başladık. Bitmeyen bir kabus gibi çöktü üzerimize bu musibet. Bitmek bilmiyor. Önceki gün haberlerde, "Salgın İtalya'da yavaş yavaş etkisini kaybetmeye başladı" dedi spiker. Sönmeye başladığı da günlük  ölü sayısı 600-700'lerden 300'lere düşmüş (!) de oradan çıkarıyorlar. Ağzım açık izledim.

Ne kadar aciziz. 7 milyar insan sefil bitkin ve çaresiz . Hiçbir şey yapamıyorsun. Elimiz kolumuz bağlı. Sadece son bulsun diye dua ediyoruz. Başka bir şey gelmiyor elimizden.

Özgürlüğümüz gitti, güneşimiz alındı elimizden, bahar geldi göremiyoruz. Tomurcuklar açtı çiçek kokuları yayılmaya başlamıştır, koklayamiyoruz. Dışarı adım atmak gönül rahatlığıyla ne demekmiş daha yeni anlıyoruz. Korkmadan yaşamak neymiş görüyoruz. Ne acizlik değil mi? Kendini nerelerde gören insan şimdi nerelerde.

Elbet bitecek bu süreç sonsuza kadar süremez evet. Ama keşke bu yaşadıklarımızı unutmasak. Unutacağız adım gibi biliyorum. Biz yine bunlardan ders çıkarmayacağız. Bunca acı neden çekildi neler yaşadık ne hallere düştük unutacağız. Aciz bir mahluk olduğumuzu unutacağız yine. Yine küçük dağları ben yarattım edasıyla gezeceğiz ahkam keseceğiz ona buna. Çünkü insanoğlu nün fıtratı bu.

Ama inşallah bu sefer ders çıkartırız. Umarım, daha bilinçli, daha kanaatkar, daha inançlı çıkarız bu çukurdan.