Güneş açtı iyi mi

Yandık.

Yandık ki nasıl yandık.

Bahar geldi. Hava mis... Kuş sesleri... Tomurcuklanan ağaçlar...

Anca bahçedeki ağaçlardan görüyorum tomurcukları . Camımı açınca kuş seslerini duyuyorum. Küçücük kutu kadar balkonum var oradan alıyorum havayı. Güneşi özledim, sıcaklığını hissetmeyi özledim. Yemyeşil bir yol da dağda bayır da diledigimce koşmayı yürümeyi fazla oksijenden başımın dönmesini özledim.

Ne garip değil mi hayat...

Neler yaşatıyor insana. Şaşılacak şey Ya Rabbim. Kimin aklına gelirdi ki.

Eve hapsolacaksin. Dışarıda değil evde hayat olacak.

Dışarısı mis. Hava efsane, ağaçlar çiçekler rengârenk ama öldürücü. Ev kasvetli havasız ama hayat var. Tam tersi değil miydi bu bir zamanlar.

Nasıl da küçücük şeylerle mutlu olmasını öğretiyor hayat döve döve. Camıma yansıyan güneşi görünce seviniyorum . Taa ilerideki evin terasında limon ağacı mıdır mandalina ağacı mıdır bi ağaç var o gözüme çarpmaya başladı. Onu gördükçe mutlu oluyorum.

Karşıdan dalında bir iki meyvesini görebiliyorum, seviniyorum.

Karşı komşu evinin önünü çiçek bahçesi yaptı, için için ben hoş oluyorum. Benim adıma görsel şölen oldu. Baktıkça içim açılıyor. Bitkileri bakamıyorum diye istemiyordum şimdi her yanım çiçek olsun istiyorum. Evin her köşesine saksı koyasım var.

Değersiz küçük gördüğümüz ne varsa değerli oldu. Ulaşılmaz oldu. Ne para ne şanne şöhret ister oldu insanlar. Tek derdimiz özgür olmak. Doya doya rahat  nefes ala ala özgürce yaşamak oldu tek gayemiz.

Önemsemediğimiz çiçek böcek sevdamız oldu.

Sosyal medya da herkes geçmiş de gezip gördüğü yerleri paylaşma yarışına girdi sıkıntı ve özlemle.

Kimse alışveriş merkezindeki resimlerini paylaşmıyor. Bir kafede çekilmiş fotoğrafını paylaşmıyor. Herkesin içinde özlem olan deniz, dere, çimen, ağaç, doğada ne varsa o. Denizin sesini özledik yosun kokusunu özledik . Pikniklerimizi özledik.

Para şan şöhret lüks yaşam mı? Onları pek anan yok şu aralar. Kıymeti de yok zaten. Tapılan para yalan oldu.

Herkesin tek derdi var; rahat nefes alabilmek.