Geldi kapımıza korkulan

Ha geldi ha gelecek derken geldi de çattı bu bela kapımıza. Aslında hep bir risk var, kimsenin garantisi yok da işte korkuyorsun, geldiği zamanki gibi değil.

Nelere kaldık Yarabbi! Cam arkasından anneme el salladım. Yaklaşmaktan korkarak adım adım geri giderek el salladım.

Canıma, bana benden de yakın olana...

Bir tuhaf olduk karşılıklı ikimizin yüzünde de aynı ifade, tarif edilemeyen boşluk, bir değişik hisler. "Napalım, sağlık olsun, geldiği gibi çabucak gitsin de buna da razıyız" dedi. " Hee dedim geçer gider inşallah, iyisiniz ya çok şükür beterinden korusun Allah" dedim bende.

Kardeşim arayıp gece yarısı annemin hastanede testi pozitif çıktı ambulansla götürdüler diye arayınca söyle bir kalakaldım. Duyuyorum, anlıyorum ama yine de soruyorum ne oldu ne oldu!

Gözümün önünden neler geçti saliseler içinde. Akla gelebilecek her türlü ihtimal.

"Tamam, ben sizi arayacağım" dedim ve kapattım suratlarına. Durdum durdum "Allah'ım yaşatma acılarını hayırlı uzun ömürler ver, aklıma da mukayyet ol ya Rabbim!" dedim. Ne kalkabildim bir süre, ne ağlayabildim, ne de konuşabildim... Öylece bekledim. Neler geliyor insanın aklına. Ha bire diyorum ki içimden  "Rabbim nasıl yaşarım sen koru."

'Canandan geçilir de candan geçilmez' derler ya ben bu sefer anladım ki geçilir. Çünkü insanın canından da çok kıymetli şeyleri varmış. O an insanın gözü görmez olabilirmiş. Hemen babamı aradım. Babam açar açmaz "İyiyiz sakın gelmeye kalkma" dedi. Devamında ise, "Yapılacak bir şey yok iyiyiz biz. Sana belli olmaz gelmeye kalkarsın ondan öyle dedim. Zaten almıyorlar içeri, boşa telaş yapma, merak etme" diye konuştu.

'Tamam' dedim ama hadi gel de telaş yapma hamurumda var. Nasıl bir hal aldıysam gece saat 01.00 eşim gelmiş "Kahve yaptım iç de açıl" dedi.

Dünya fani biz geçici elbet. Göç var, ölüm var, ayrılık var biz de iman ettik ama gel gör ki düşüncesi bile insanı yıkmaya yetiyor. Düşüncesinde bile boğuluyor insan. Rabbim sevdiklerimizi bize bağışlasın, ağır imtihanlarla sınamasın. Hayırlısıyla tez zamanda da şu beladan kurtulmayı da nasip etsin inşallah. O kadar çaresiz ellerimiz, kollarımız bağlı ki yalvarmaktan af dilemekten başka çıkış yolumuz yok.