Depresifliğimiz artmış

Bir yazı okudum. Bir araştırmaya yapılmış ve salgın 1 yıl içerisinde halkımız üzerinde yalnızlığın yanında depresif duyguları artırmış. Yaşam memnuniyeti 1 yıl içerisinde büyük ölçüde gerilemiş.
Ne kadar tanıdık geldi. Hep halimize şükretsek de, beterin beterine inansak da kendi açımdan söyleyeyim aşırı bir depresiflik var üzerimizde gerçekten. Yaşam kalitesi konusuna hiç girmiyorum onu tartışacak gücüm dahi yok. Zaten melankolik bir yapısı var bu coğrafyanın...

'Bir de üstüne bu tuz biber oldu' diyeceğim ama ne tuzu ne biberi yıktı geçti bizi. Hepimizde bir gerginlik, negatiflik, halsizlik...

Kendimizi toprağa komple gömsek belki bu negatif enerjiden öyle kurtulabiliriz. Çayıra, çimene basmakla olacak iş değil artık bizim bu durumlar.
Geçen konuşuyoruz bütün kuzenler; bir tatile ihtiyacımız var! Buna karar verdik hep beraber. Ama birlikte ihtiyacımız var yalnız olmayı kimse istemiyor. Bomboş kafalarla rahat rahat takılacağımız 1 haftaya bilemedin 3 güne karar kıldık. Çok uzaklarda da gözümüz yok. Her şeyi minimumda tutmaya da razıyız kendi memleketimizde olsak da olur, bir yerlere gitmesek de... Buranın denizine bile 'tamam' dedik. O kadar yokluk ki o kadar özlem ki siz düşünün. Kafamız rahatlasın bir nefes alalım, hep beraber sohbet edelim yeter.

Bu fikir bile hepimize iyi geldi. Bir anlık neşemiz geldi sonra gülmeye başladık bir anda. İçimizden biri dedi ki: "Düşünsenize bu grup hep beraber 1 hafta geçirecek aynı evin içinde..."

Herkes çatladı gülerken... "Kim kimi boğar, kim sağ çıkar belli olmaz" dedi biri ardından. O an güldük eğlendik belki ama hakikaten sinirler bozuk.
Ama buna da; birbirimizi yiye yiye beraber olmaya da razıyız.
Eskiden akrabalardan kaçan herkesin şimdi birbirlerine yapışası var.
Ne kadar şikayet etsek de hele yeni nesil 'hiç sevmiyoruz istemiyoruz kimseye ihtiyacımız yok' dese de biz öyle kalabalık mutluymuşuz da haberimiz yokmuş.
Geçen kardeşim dedi "Aa ben köyümü özledim." O kadar garip ki kendi de şaşkın. "Köyümü özledim" ne demek biliyor musunuz?.. 'Ben memleketimi görmemek için kırk takla attığım, insanımı gitmemek için bahaneler bulduğum taşımı toprağımı özledim' demek.

Ama Allahın sevgili kullarıymış şu gençler ne dilediler kabul oldu. Bayramdan, seyrandan şikayetçilerdi al ne bayram var ne seyran, akrabalardan günlerden şikayetçilerdi hiçbiri kalmadı etrafta şimdi arada bul.

Köylerden, memleketlerinden bıkmışlardı, itekleye itekleye götürülüyorlardı şimdi neredeyse taşını toprağını öpeceğiz.
Ne dilediğine dikkat etmeliymiş meğer insan. Böyle de eşref saatine denk geliverirmiş de nevrimiz şaşırmış.