"Bütün hayat zaten çerçevelenmiş, işte orda..."

Aslında hiç bir şey engel değil bize. Her şey bizim elimizde. Dünya'ya ait ne varsa. Mutlu olmakta mutsuz olmakta hatta mutlu etmek de mutsuz etmekte. Her şey. Aklınıza ne geliyorsa.  Hiçbir şey engel değil sadece her şey beyinde başlıyor kalpte bitiyor. En önce hamd etmesini öğrenmek lazım galiba. Elimizdekilere şükretmek onlarla yetinmek daha fazlasını istememek.  Yok, istememek değil de gözü olmamak belki de ne bileyim.

Karamsarlığa düşmemek ben yapamamam dememek.

Aa buldum belki de biraz güvenmek. Ama önce kendine .

Sevmek... Ama önce kendini. Nasıl olursan ol. Olduğun gibi.

Bir de sevdiğini yapmak. Nerde olursan ol nasıl olursan ol fark etmez. Seni ne mutlu ediyorsa onu yapmak.

Bir film izledim...

Adı Maudie.

Acayip bir izlenim bıraktı üzerimde.

Evet film izlemeyi severim hele de uğraşılmış yada bana samimi gelen bir yapıtsa içim güzelleşir hatta.

Ama bu nedense garip yaptı beni. Bir biyografi.  Film bittikten sonra gözümde bir damla yaş dudağımın kenarında hafif bir gülümseme içimin bir yanı dolu bir yanı boş. İyi mi düşüneyim hüzünleneyim mi bilemedim.

Film bu şekil bitti sonrası ise bir gülüyorum hamd ediyorum sonra geçiyor gözüm doluyor. Evet aslında çok çabuk ağlayan biriyim gerçekten sulu gözüm ama içim öyle her şeye bu kadar karışmaz.

Film resmen duygu durumumla oynadı.

Durağan başlıyor durağan devam ediyor durağan bitiyor ama bıraktığı etki müthiş.

İşini bu kadar iyi yapan insanlara hep hayran kalmışımdır. Gıpta ile bakmışımdır hep çünkü herkes onlar gibi azimli olamıyor ya da olmuyor yada zor geliyor ya da ne bileyim. Gerçekten gıpta edilecek insanlar.

Birde yokluktan varlık çıkaran çıkarabilen insanlara hep özenmişimdir.

Haline şükreden her şeyi olduğu gibi kabul eden hayatı fazlada ciddiye almayan kalıcı gibi yaşamayan olduğu kadar yaşayan yaşadığı yeri yaşadığı insanları etrafındaki her şeyi güzelleştiren insanları hep kıskanmışımdır. Belki de ben öle olmadığım içindir. İnsan hep kendinde olmayan şeye özenir ya.

Etrafını güzelleştiren dedim ya örnek vereyim köyüme giderken yolun üzerinde gördüğüm yıkık dökük perişan halde ama etrafı rengarenk çiçeklerle çevrili balkonundan salkımlar sarkan bir ev görsem özenirim, bir kütük üzerinde oturmuş beli iki büklüm olmuş ellerinde bastonlar ama sakin samimi sevecen gülen gözlerle etrafa bakınan önlerinden arabayla geçerken el kaldırıp selam veren dedeler nineler görsem için sevinç dolar. Güzellik değil midir bunlar. Güzelliktir tabi. Bakın beni de güzelleştirdiler ki burada onları yazıyorum. Ve bahsettiğim ev gözümün önünde. Her geçtiğimde oradan illa onu arar bulurum.

Bundan sonra özen göstereceğim etrafımı ama en önce kendimi olduğu gibi kabul etmeye ve mutlu olmaya hamd etmeye şükretmeye olduğum gibi olmaya galiba.

Gecenin bir yarısı yazıyorum bu yazıyı aslında. Film bitti ve ben istemsizce yazmaya başladım. İçim nasıl taştıysa.

Tavsiye ederim. Ben çok sevdim. Ve bence Oscar' a 1-0 önde aday.

Ve bazı kendini beğenmişlere tokat niteliğinde.