Bu olanlar bize hiç uzak değil

İnanın artık haber kanalı izleme fobim oluştu. Fayda da etmiyor bakmamak.Her yerde savaş her yerde zulüm nesi fayda edecek. Bakmamak zaten bir şey değiştirmiyor yaşanan yine orada yaşanıyor orası ayrı. Ben anca gözlerimi kapıyorum yaptığım bu.

Dünyanın dört bir yanı olmuş ateş çemberi. Her yerden ateşler yükseliyor. Cayır cayır yanıyor güzelim memleketler insanlar ne hayatlar sönüyor. Ne uğruna?

Çıkar uğruna, para uğruna, sırf içlerindeki var olan kan dökme arzusu uğruna.

Olan yine ve yine çocuklara oluyor. Onlar perişan onlar zavallı onlar mağdur. Birilerinin keyifleri uğruna tüm hayatları bir tramvaya kurban gidiyor. O çocuklar yaşasa ne bundan sonra artık ömürleri boyunca bu acıyla korkuyla ruhları zedelenmiş biçimde hayatlarını devam ettirecekler. Sonra gel hayır bekle yeni nesilden. Biz mahvediyoruz her şeyi biz.

Yok ediyoruz bir ihtimal olan güzel geleceğimizi. Önce çocukları sonra geleceğimizi yok ediyoruz.

Yürek dayanacak gibi değil artık. Bünye bir zaman sonra kaldırmamaya başlıyor gerçekten. Kafanı nereye çevirsem zulüm var. Oluk oluk kana bulanıyor dünya.

Vicdansızlık ahlaksızlık acımasızlık diz boyu önüne geçilemeyecek hal aldı her şey çıktı rayından.

Yukarı çeviriyorum kafamı kan revan içinde korkudan büzüşmüş küçücük çocuklar, aşağı bakıyorum artık korku hissini unutmuş yıllardır cebelleşmekten çocukluğunu unutmuş koca adam gibi meydanlarda dayak yiyerek ölen kız çocukları görüyorum izliyorum. Daha 12 yaşındaymış üstelik. Hınç çıkarır gibi içindeki karanlığı onunla bastırarak anca ona gücü yeterek güç gösterisi yaparak döve döve öldüren caniler izliyoruz. İzliyoruz...

Ne kadar çirkin geldi yazarken şimdi.

İzlediğimiz için oluyor zaten tüm bunlar. İnsanlık olarak izin verdiğimiz için oluyor.

Sadece boşa ses yapıyoruz olduğumuz yerden dövünüyoruz kendimizi kandırıyoruz anca o kadar. Bile bile hemde.

Sıranın elbet bir gün bize de geleceğini bile bile. Adımızı bildiğimizi bildiğimiz gibi hem de. Çünkü bizde geçtik o yollardan çok. O cefaları bizim atalarımız az çekmedi. Çok da değil ha hepi topu üzerinden 100 yıl geçti o kadar.

Unutacak unutabilecek kadar uzak değil o yıllar. 1-2 nesil öncesi işte. O kadar...

Ve şuan da çok da uzak da değiller üstelik. Bir açığa bir düşkünlüğe bakar az bir tökezlememize kanmamıza aldanmamıza dalmamıza bakar iş. Akbabalarla dolar bu güzelim memleket anında. Taliplisi çok, hınçlısı çok, kıskancı, gözü olanı çok.

Az şaşırıp birbirimizin derdine düşmemize bakar her şey. Hop bir anda o üzüldüğümüz insanların yerinde buluveririz kendimizi. Zaten dört bir yanımız çevrilmiş haldeyiz, kıvılcım sıçrasın diye dört gözle bakıyorlar. Allah korusun da çok da zor değil uzak değil imkansız hiç değil.