Bu artık başka bir boyut

Kanım dondu... Sabah sabah öyle bir hale geldim ki kelimelere dökemeyecek kadar perişan oldum.

Oturup bağıra bağıra ağlamak geldi içimden. O kadarını yapamadım ama uzun süre ağladım. Daha gözümü yeni açmışım daha ayılamamışım bile okuduğum şeye bak!..

Tüm gücüm, kuvvetim çekildi yığıldım kaldım. Annem bile, 'Her şeye bu kadar çok üzülüp perişan olursan halin harap bu kadar da salmaz insan kendini' diyerek bana kızdı. O kadar yıkıldım. Dedim ki ona da 'Bak bu herhangi bir olay değil. Bir cinayet değil. Bak bunlar olmaması gereken şeyler akıldan dahi geçmemesi gereken olaylar..." O kadar abes, o kadar olmamalı ki...
Bu kadar kalpsizlik, gamsızlık, ahlaksızlık insan oğluna fazla.
Düşündüm sonra biz yine iyi yaşıyoruz hakikaten. Çok merhametli ve affedici bir Rabbimiz var. İyi bu dünya bu kadar pisliğe rağmen ayakta duruyor böyle sapasağlam.
Bu olay artık pisliğin de ahlaksızlığında önüne geçti adı yok bu rezaletin bir kalıba sığdıramayız bunu.
Küçük Müslüme'den bahsediyorum.
Daha 2 gün önce dedim; 'İnşallah bu kız kendi kaybolmuştur bunun altından da bir şey çıkmaz.' Eşim de 'Biraz zor var bunun altında bir şey. Bir çocuk bu kadar uzağa kendi başına gidemez gitse o kayalığa tırmanamaz, inşallah dediğin gibidir tabi ama çok şüpheli' dedi.
'Ay deme öyle' dedim benim daha da çok ümidim bitiyor öyle olunca hakikaten kendi soyumdan insanlığımdan soğuyorum.
Beterin de beteri çıktı olay. Ben bu kadarını hiç mi hiç tahmin etmezdim. Aklımın köşesine dahi gelmez ki. İnsan dedesine, anasına, babasına, amcasına, kısacası en yakınlarına güvenemeyecekse kime güvenecek?

Ne olacak bu insanlığın sonu?
Daha ilerisi ne olacak. Bizim çocuklar nasıl büyüyecek. Kime güvenip gönül rahatlığıyla emanet edeceksin.
Şimdi mi böyle olduk, yoksa eskiden de böyle miydik bilmiyorum? Vardı da bizim mi dünyalardan haberimiz yoktu acaba?
Her geçen gün daha kötü ne duyabiliriz derken besbeterlerini duyuyoruz.
Kötü günler geride kalacak diye beklerken daha da kötü günlere gözümüzü açıyoruz.
İflah olur mu bu insanoğlu? Bu kadar midesizlik canilik nerden geliyor aklım almıyor. Düzeltiriz diye de bir ümidim kalmadı benim artık her şey tükendi bir anda içimde koskoca dolması mümkün olmayan bir boşlukla baş başa kaldım.
Şöyle bir kibritle ateşe veresim var dünyayı.
Hani şair diyor ya hani şöyle çok yağmurlar yağsa temizlenir mi acaba dünya diye, yok artık bu pislik suyla falan çıkacak gibi değil...