Anca başımıza gelince...

Dört gözle bekliyoruz dışarı çıkacağımız günleri.

Rahat rahat gezecegimiz günleri. Kafamıza estiği anda neresi gelirse gezip gelmeyi. Rahat rahat markete gitmeyi. Pazarda dolaşırken elimizdeki poşetten ağzımıza çilek atmayı. Salatalığın ucundan koparıp hatır hutur yemeği. Tezgahta bakarken tadabilirsiniz diyen pazarcının izniyle erik tatmayı.

Ne kadar uzak geliyor değil mi ?

Düşününce şaşırıyoruz. O kadar rahat olabilmemize hayret ediyoruz. Ve özlüyoruz.

Şimdi, o zamanlar ne kadar uzak geliyor bize ve sanki hiç o günlere artık dönemeyecek mişiz hissi oluyor bende. Böyle düşününce de bütün enerjim ve inancım düşüyor. Bütün moralim alt üst oluyor ve kendimi sakinleştirecek bi neden bulamıyorum bazen.

Artık hepimiz sınırlarımızın ve sinirlerimizin üzerinde geziyoruz. Ne olsa batmaya başladı. En küçücük şeye kızmaya patlamaya hazırız. Kimle konuşsam aynı dertten muzdarip. Artık kendimizi frenleyememeye başladık. Ve haliyle kırmaya ve kırılmaya da. İç sıkıntısından ne yapacağımızı şaşırdık. Kime saracağımızı, nasıl içimizi sogutacağımızı bilemez olduk.

Ne kadar düşkünmüşüz özgürlüğümüze. İnsanoğlunun yaradılışında varmış meğer, alınınca elinden şirazemiz kaydı. Zor dayanmaya başladı artık millet. Artık bayramda yaklaşıyor hadi hep beraber ramazana eyvallah dedik ama bayram biraz sıkıntı yaratacak bizde belli. Onun endişesi sardı şimdiden herkesi. Zaten ha gayret diyerek duruyorduk yerimizde üstüne bayram tuzu, biberi oldu. Yatıp kalkıp dua etmeye başladım ben. Ne zor imtihanmış.

Kendimiz yaşayınca, başımıza gelince anca anlıyoruz ama yıllardır esaret altında olan milletler var. Ne zormuş oysa. Ve biz hep bunlara göz yumduk. Bize dokunmayan yılan bin yaşasın dedik. Kendimize dokundurtmayız biz evelallah ama komşumuzu unuttuk. Aslında tüm yaşadıklarımız ders niteliğinde ama işte anlayana. Pek anlayacak gibi de durmuyoruz, akıllanmıyoruz biz çünkü. Balık hafızalı insan ne kadar zorluk yaşasa da en ufak bi rahatlamada balon olup uçuyor hepsi. Bu bize tecrübe olur inşAllah...