Alıp başımı kaçasım var bu aralar...

Daraldım...

Afakanlar basıyor denir ya, heeh işte öyle basıyorlar beni de.

Nefessiz kalıyorum sanki bazen. Bi uzaklaşsam biraz acaba iyi gelir mi ki? Kaçsam azıcık. Şöyle bir sakinleşse ortalık öyle dönsem. Ama dönünce durulmuş olsa ortalık. Şöyle baksam herkes derin bir nefes almış olsa. Geçmiş gitmiş olsa o sıkıntılı hava mesela. Gelince; "iyi iyi herkes iyi kimseye bir şey olmadı, kimse kimseyi arkasından vurmadı, dost bildiklerimiz düşman çıkmadı, kimse kimseyi sırtından bıçaklamadı..." gibi şeyler duysam.

Bi sevinsem bi sevinsem. Şükür etsem hep. Hayal mi hakikaten bunlar. Olmaz mı ki? Ne kadar isterim şuan olan her şeyin kötü çok kötü bir rüya olmasını. Ama sadece rüya olmasını. Uyanınca geçmesini. Bilmiyorum beni mi sadece çok etkiledi ama acayip şekilde etkilendim ben. Her gördüğüm de her duyduğumda haberleri, havadisleri, olacakları, olasılıkları konuşulanları bi ağlayasım var. Bağıra bağıra. "Ne biçim dünya ulan burası" diye. "Kimseye de mi güvenemeyeceğiz" diye.

Ama sanırım güvenemeyeceğiz. Güvenemeyecekmişiz...

Çünkü dünya gerçekten garip bir yer. İnsana doğru bildiğini, inandığını bir zaman sonra sorgulatıyor.

Kendinden şüpheye düşüyorsun... "Eee bu böyle değildi ben bu doğru diye yaptım ama şimdi ne oldu ki. Ben bilmeden ne yaptım böyle" diye.

İçinden çıkılmaz bir hal alıyor ne yapacağını bilemiyorsun. Şimdi hangisi doğruydu diye sorguluyor insan.

Hakikaten neydi doğru olan?

Hani bir dizi var Payitaht...

Ne kadar güzel anlatılmış o zamanlar.

Ama ben o diziyi oturup bir bölüm tam hiç izleyemedim. Yok basıyorlar bana. Ben daralıyorum o sahneleri, o olayları, o dalavereleri izlerken. Hep kesik kesik izledim part part, video video. Sanki ben içindeyim, ordayım da çıkmaya çalışıyorum ve çıkamıyorum gibi... Her taşın altından bir şey çıkıyor da beni bağlıyor gibi... Bi nefesim kesiliyor. "Allah'ım neler yaşamışlar" diyorum ne zorluklar.

Şu aralar aynı bu diziyi izlerken ki duyguları gel gitleri gerçek hayatta yaşıyorum. Sanki çıkmalıyız buradan. Öyle nefes darlığı var bende. Ve daha yeni fark ediyorum inanın hiçbir şey değişmemiş değişen sadece yıllar...

Sadece 100 yıl geçmiş ama o dalavereler aynı, o oyunlar aynı, o entrikalar aynı... Değişen bir şey yok.

Sadece kişiler farklı oyunlar aynı.

Ve şuan Payitahtı birebir yaşıyoruz. İzleyenlere yabancı gelmeyecek şu günler.

Selamet ver Rabbim...