Alanen parçalıyorlar

Adam çıkmış devlet televizyonunda açık açık devletimi parçalıyor, bölüyor, teröriste hak görüyor ama bunun adı basın özgürlüğü fikir özgürlüğü oluyor.

Hakikaten ayağa kalkmak lazım. Gerçek anlamda bir şeyler yapmak lazım. Artık şu gözümüzü açmak lazım. Bizim bizden başka dayanağımız, dostumuz yok artık anlamamız lazım.

Bildiğin arsızca, kağıt üstünde memleketimi bölüp pişkin pişkin karşımızda duruyorlar.

Bizde el kol bağlı sadece izliyoruz. Bu ne demek ya!

Bir devleti alanen bölmek ne demek!

Ne kadar korkunç bir şey bu. Çok vahim.

Kendilerine reva görüyorlar bunu. Üstünlük taslıyorlar nasılsa ses çıkaramazlar diyorlar.

Yavaş yavaş yolunu yapıyorlar.

Ön gösterim yapıyorlar.

Bizim bu rehavetli ruh halinden acilen sıyrılmamız lazım. Yavaş yavaş da değil hızlıca silkelenmemiz lazım.

Artık o eski Türkiye olmadığımızı, göstere göstere tehdit edilemeyeceğimizi göstermemiz lazım.

Cesaret edememeleri, cüret gösterememeleri lazım.

Eğer acele etmezsek geç kalacağız.

Bu artık fragman. Her şey hazır. Sadece bir boş an kovalıyorlar. Duracak bekleyecek zaman değil.

Biz vermeyiz desek bile onlar o boş anı yaratır yine açarlar. Çünkü kafalarına koymuşlar çok yakın her şey. Onlara fırsat vermeden istediklerini alamadan ayağa kalkmalıyız.

Yıllardır bunun hayalini kuruyorlar. Yüzümüze gülüp kuyumuzu kazıyorlar. Terörist ilan ettiğimiz adamlara kapılarını açıyorlar.

Bugüne kadar söz geçiremedik, hesap soramadık, siz hayırdır diyemedik. Eğer daha da fazla beklersek artık dönülmez yollara gireceğiz. Çünkü onların bekleyecek takatleri kalmadı. Bir an önce kurtulmaları lazım bizden. Yavaş yavaş kıpraşmaya başladık hiç hoşlarına gitmiyor bu. Yol yakınken halletmek istiyorlar.

Bize de kıpraşmak değil fırlamak düşüyor.

Her zaman zor değil miydi zaten hayatımız eee alışmış olmalıyız artık.

Ne yapalım bundan aşağısını bizim topraklara işlemiyor.