4 yıl geçmiş...

Daha dün gibi. Ne çabuk geçiyor yıllar.

Haber kanalları bütün gün 15 Temmuz darbe girişimini anlattılar. O gün ben full sabaha kadar bilgisayar başında çalışmıştım. Ve anında ne oluyor ne bitiyorsa haberdar olmuştum. Sanırım sayılı aşırı stres anlarından biriydi. Nasıl sabaha kadar oturdum nasıl o görüntüleri izleyip derleyip girdim hatırlamıyorum. Sadece oda da dört döndüğümü artık sabah 7'de pilimin bittiğini ve ben dayanamıyorum takatim kalmadı diyip 2 saat uyuduğumu hatırlıyorum. Ne uyumak ama kabuslarla geçen 2 saat...

Bir yandan olup bitenler bir yandan beyninden geçenler bir yandan ardı ardına okunan selalar...

Çok feci bir gündü gerçekten. Mevlam bir daha yaşatmasın o günleri bu millete.

Tekrar yine yeniden izlerken sanki o gün yaşadıklarımı tekrardan yasıyormuşum gibi nabzım bilmem kaç ekrana baktım. Ve ara ara "Allah'ım neler yaşadık biz ya! Neler gördük! Allah Allah nasıl oldu bu biz bunları nasıl atlattık? Şuraya bak akıl karı değil ne cesaret..."

Daha neler neler. Gerçekten hala inanamıyor insan.

Benim hala çok net hatırladığım içime saplanan ömür boyu da çıkmayacağını bildiğim bir kaç sahne var.

Köprüde bir bir düşen insanlar, tanklara kendini siper edenler, tankın üzerinde ağlayan körpecik 20 yaşında aman abi çekme annem görmesin diyen bir mehmetçik, "bu bir darbe girişimidir " diye TRT'de darbe bildirisini okumaya zorlanan  spiker Tijen Karaş'ın yüzü, mimikleri, elleri, Cumhurbaşkanı'nı insandan bir kale içine almak korkusuzca çıldırmışçasına...

Ve ertesi gün Fransız medyasında atılan "Türkler çıldırdı" manşeti...

Çılgınlıktı hem de ne çılgınlık.

Ne daha önce biz fark etmiştik bizdeki bu gücü ne dünya böylesini görmüştü.

Ben bile bizden korkmuştum. Eğer ki "dur" denilmese daha kim bilir neler yaşanacaktı o sıcaklıkla o gözü dönmüşlükle.

Çıplak elle darbe durdurdu bu millet!

Bir oldu bin oldu etten bir kaleye dönüşüverdi.

Boşuna değil yani bu milleti yok etmek için bin takla atmaları. Öyle kolay değil ki topunu tüfeğini alıp da karşımıza çıkmak. Biliyorlar ki işe yaramıyor bizde top tüfek. Deneye deneye toptan tüfekten daha beterlerini bulup da saklana saklana halletmeye yok etmeye çalışıyorlar ya bizi. Yoksa adam gibi gibi çıkıp savaşacak bir millet yok bu dünya da. Anca içten içten bitirirler bizi. O kadar da entrikaya kafamız basmaz bizim. Düz adamlarız biz kahpelikle işimiz yok. E bu dünya adil dünya değil ki. Haliyle sen düz durmuşsun bir işe yaramıyor.

Atlattık bi darbe durdurduk eskisi gibi olmadık dediğimiz 4 sene geçmiş biz hala deliler gibi kalıntılarını temizlemeye çalışıyoruz. Ne lekeymiş ama çitile çitile çıkmıyor. Yayıldıkça yayılmış en ücra köşelere kadar girmiş. Ne uğraşmışlar ne didinmişler nasıl sessiz çalışmışlar ne profesyonel maske takmışlar... Hâlâ şaşıyorum. 3 günlük dünya için bu kadar uğraşmaya.