Başkası ne der?

Çocuklarımızı iyi yetiştirmeye çalışıyoruz. Kimliklerinin şekillendiği kritik zamanlar olduğundan çocuklarımızın üzerlerine titriyoruz değil mi?

Ama bazen de bu mükemmel çocuk yetiştirme çabamız 'komşumuzun çocuğu ... kursuna gidiyor, kuzeni ... dersleri alıyor' vb. çevremizden oldukça fazla etkilenerek şekil alıyor. Hayatımız ve çocuklarımız bizim hislerimize, değerlerimize ve kontrolümüze göre şekil almalıdır.

Günün birinde Nasrettin Hoca ile oğlu komşu köylerden birine yola çıkarlar. Yolculuk sırasında Hoca, küçük olduğu için önce oğlunu eşeğe bindirir. Biraz sonra karşılarına çıkan bir adam, eşek ve üstündeki çocuğu iyice bir süzdükten sonra;

"Hey gidi zamane gençleri hey! Hiç utanmadan kendileri eşeğe binerler, yaşlı, bilgin babalarını yürütürler!" diye söylenir. Adam, yanlarından geçip giderken oğul da utancından kıpkırmızı olur, eşekten iner ve babasını bindirir. Biraz sonra karşılaştıkları adamlar da başlarlar söylenmeye:

"Aman, şuna da bak! Senin yaşın geçmiş, kemiğin kartlaşmış; hem işte geldin, işte gidiyorsun. Şu taze fidanı eşeğe bindir de yorma zavallıyı!" Bu söz üzerine Hoca Efendi oğlunu da eşeğe bindirir ve baba oğul eşeğin üstünde yollarına devam ederler. Bir süre bu şekilde yol aldıktan sonra birkaç kişi daha karşılarına gelir. Bunlar da başlarlar konuşmaya:

 "Amma acımasız adamlar var şu dünyada!" "Bu zavallı eşek ikinizi nasıl taşısın?" Bu söz üzerine Hoca Efendi ve oğlu eşekten inerler. Eşeği önlerinde giderlerken karşılaştıkları adamlar da bu duruma karışmadan duramazlar:

 "Allah Allah, bu ne budalalık yahu!" "Bak yahu, eşek önlerinde bomboş, hoplaya zıplaya keyifle gidiyor." Bütün bunları duyan Hoca, adamlar uzaklaştıktan sonra oğluna der ki:

"Bak oğul, adamları gördün işte... Hiçbirini memnun edemedik...

Başkalarının hakkımızdaki ya da hayatımızdaki düşünceleri hep doğru mu olur?

Yaşamlarımızın asıl belirleyicileri bizleriz.

Çocuklarımızı çevremizdeki çocuklarla kıyaslamayalım. Çevremizden etkilenerek değil, çocuklarımızın ve bizlerin hislerimize yoğunlaşarak çocuk yetiştirelim. 'Benim çocuğum bunu yapamaz'. Yapabilirler çünkü çocuklar yaş grubu fark etmeksizin her gelişim döneminde doğruyu bulmaya çalışıyorlar. Önemli olan sabırla çocuklarımızın içindeki cevheri çıkarabilmektir. Çocuklarımızla olumlu iletişim kurarak, hata yapmasına olanak vererek, eleştirmeden, anlayarak içlerindeki cevheri yakalamak.

'Çevrenin en iyisi olmak' değil, yapabileceğinin ve yeteneklerinin en iyisini yapmak!