Anne-çocuk arasındaki olumlu iletişim çocuğun aç kalmasından daha önemlidir!

Genel anlamda iştahsızlık ve yeme problemleri çocuklarda çok sıktır; normal büyüyen çocukların %25'inde, büyüme-gelişme problemleri olanların %80'inde rastlanır. Bu durumda çeşitli kaygılarımız oluşur:

Anne-baba için; çocuğum yemek yemiyor, hastalıklara direnci azalacak, sık hasta olacak. «Büyüyebilecek mi?»

Az yeme, çok seçici yeme, çok yavaş yeme, yeni bir besin yememe, yemek yerine abur-cubur tüketme, yemek yerine içmeyi tercih etme iştahsızlık olarak tanımlanır. Az yeme kilo almamaya sebep olur. Aile endişelenir. Çocuğa yemesi için baskı kurar. Baskılanan çocuk yemek saatlerinden nefret eder ve yine yemeyi reddeder.

NE YAPALIM?

Anne-baba ne kadar rahatlarsa işler o kadar seyrine girecek aslında. Her bir beslenme davranışının altında önemli fizyolojik ve yapısal sebepler olabileceği gibi psikolojik sebepler de olabilmektedir. Tedavide öncelikli amaç iştahsızlık ve diğer beslenme sorunlarının altında yatan nedenlerin saptanmasıdır. İştahsızlığa neden olacak etkenler erken dönemde belirlenmeli, çocuğun büyümesi ve gelişmesi yakından izlenmelidir. İştahsızlık sorununun çözümünde doktor, diyetisyen, psikiyatrist, psikolog, sosyal hizmet uzmanı aile ile birlikte çok yönlü bir yaklaşım içinde birlikte hareket etmelidir. Herhangi bir fizyolojik sebep yoksa sorun psikolojik faktörlerden kaynaklıysa yiyecekleri çocuğun dikkatini çekebilecek, sevdiği şekiller vererek hazırlamak hatta hazırlama aşamasında çocuğu da dahil etmek genellikle fayda sağlayacaktır.

Genel olarak, yemek saati eğlenceli olmalıdır. Kızgın olmak, hatta mutsuz görünmek bile etkileyecektir. Baskı, aşırı ikna, yalvarma, rüşvet, tehdit, cezalandırma olmamalıdır.

Aile ile birlikte yemek, birlikte geçirilen eğlenceli zaman, kendini ailenin bireyi olarak hissetme önemlidir. Herkesin keyif aldığını çocuğunuza hissettirin. 

Anne-çocuk arasındaki olumlu iletişim çocuğun aç kalmasından daha önemlidir!