Susuzluk sorunu: İnsanlığın ortak sorunudur, parti ayırmaz, sınır tanımaz

Susuzluk, artık geleceğin değil bugünün en büyük krizidir. Ne sağcı tanır, ne solcu. Ne şehir ayırır, ne köy. Ne zengin dinler, ne fakir… Musluklardan akan son damla, hepimizin kaderini aynı anda mühürleyecek kadar güçlüdür.

Yıllardır “gelecek nesiller için” diye başlayan nutuklar atıyoruz ama gerçek şu ki o gelecek geldi. Barajlar kuruyor, toprak çatlıyor, göllerimiz birer birer haritadan siliniyor. İnsanlık suyun kıymetini, ancak damlalar boğazına dizildiğinde anlamaya başladı.

Evimizde gereksiz yere akan su, tarlada bilinçsiz sulama, sanayide kontrolsüz tüketim, şehirlerde yok sayılan altyapı sorunları… Bunların hepsi aynı felaketin farklı yüzleri. Herkes suçlu, ama en çok da “benim bir damlamdan ne olur ki” diyen bizler.

Suyun olmadığı bir dünyanın nasıl olacağını tahayyül edemiyoruz. Ama o dünya, yavaş yavaş kapımızı çalıyor. Artık kimse “bizi ilgilendirmez” diyemez. Çünkü susuzluk sınır tanımıyor. Bir ülke kuraksa, komşusu da tehlikede. Bir şehir suyu hoyratça kullanıyorsa, çevresindeki köyün kaderini de belirliyor.

Bugün bir belediye, bir hükümet, bir şirket ya da bir vatandaş fark etmeksizin hepimizin suya karşı sorumluluğu var. Bu bir çevre meselesi değil artık, bir hayatta kalma meselesi.

Ne Yapmalı?

Evlerde musluklara tasarruf aparatı takılmalı, her belediye bunu zorunlu kılmalı. Tarımda damla sulama sistemleri teşvik değil, mecburiyet olmalı. Sanayi kuruluşları, üretim süreçlerinde kullandıkları suyu geri dönüştürmekle yükümlü hale getirilmeli. Yağmur suyu hasadı şehir planlamasının bir parçası haline gelmeli. Her okulda çocuklara su bilinci dersi verilmelidir. Çünkü suyu korumayan nesil, geleceği de koruyamaz.

Susuzluk bir doğa problemi değil, insan eliyle yaratılmış bir utançtır.
Bu utancı büyütmemek bizim elimizde.
Suyun her damlası, insanlığın ortak mirasıdır.
Ve unutmayalım: Suyu kaybeden, geleceğini kaybeder.