Gören körler ülkesi

Görmezden geldiklerimiz aslında naklen gördüklerimizdir. 

Neden mi? 

Çünkü biz görmeyi istemediğimiz  şeylerden kaçtıkça evren bize onu sunuyor.

Kaçtığımız şeylerle var olma düşüncesi aslında kendimize oynadığımız bir oyun ve bilinçaltı savaşlarımızı kaybettiğimizin göstergesidir. 

Çünkü bize öğretilen kendimizi kusursuz sanmamız veya kusursuza yakın olma düşüncesinden kaynaklanıyor. 

Kusursuz insan yoktur söylemlerinizi duyar gibiyim.

 Fakat bizim toplumumuzda bu söz bana kalırsa sadece söylemden ibaret. Kendimizle, kusurlarımızla yüzleşmemiz öğretilmedi.  Bizim yerimize her şeyi düşünen birileri vardı çünkü, bireyin çok fazla düşünmesine izin ve imkan bırakılmamıştı. Bu kanıya nereden vardın sorusunu soracaksınız elbette.

Kusursuz insan yoktur söylemi olan toplumda, Başımıza icat çıkarma diyen toplum aynı toplum. 

İki söylem birbirine o kadar zıt ve genel geçer kurallara baktığımızda ikisinin de doğru olduğu alanlar mevcut. Toplumsal konularda söylemlerimiz siyasetçilere taş çıkarır.  Fakat biz her şeyde olduğu gibi uygulamada sınıfta kalıyoruz.  Kalmamak için ne yapmamız gerekiyor? 

İlk önce toplumumuz bireysel de kendi ile yüzleşmeyi öğrenmeli gerekirse öğretilmeli. Toplumun en küçük yapı taşı olan biz bireyler kendimizi gelişime adamadığımız sürece toplumumuzun doğru gelişmesine ne yazık ki katkı sunacağını düşünmüyorum. Eğitim ailede, okulda, parkta, bahçede, orada burada değil eğitim bireyde başlar. 

Bireyin en temel gelişimi ise kendisiyle yüzleşmesinden, eksiğini fazlasını bilmesinden geçer.

Yoksa söylemlerimizle göz doldurmaya devam ederiz fakat uygulamada ise sınıfta kalmaya devam ederiz. 

Kendiniz ile yüzleşmek zor olsa da kaçmayın. 

Sağlıcakla kalın.