Dünya dönüyor

Zamanın içerisinde yaşarken ne kadar farkında oluyoruz bilemem ama kendi başımıza yaratmış olduğumuz sorunlarla boğuşurken aslında dünyanın döndüğünü ve zamanın kontrolsüz bir şekilde nehir gibi aktığını unutuyoruz. Kendimize yeni kalıplar bulmaya çalışırken, yeni kimlikler arasında kimliğimizi her geçen gün kaybettiğimiz ve standarda bağlamış insan ilişkileri içerisinde yok olduğumuzu atlıyoruz. Sebepleri ve nedenleri arasında epey yoğunlaşsak bile sorgulama mekanizmasını geliştirmeye çalışsak bile toplum baskısı ve çevre yapısının hayatımızı nasıl yönlendirdiğini göremiyoruz. Çünkü gözler bizim gözlerimizi değil, düşünce bizim düşüncelerimiz hiç değil. Sadece öğretilmiş olan bilgileri tek doğru olarak kabul ediyoruz ve hayatımıza devam ediyoruz.

İnşası bizim elimizde olmayan kurgu bir hayatın içerisinde yuvarlanıp gidiyoruz.

Çünkü bizlerim önümüze sürekli çıkarılan konular var. Sorunlar bitmiyor ki yaratıcı olalım kendi farklı çizgimizi çizelim ve farklı bir hayat yaşayabilelim. Farklılıktan kastım tabi ki amaçsız, hedefsiz akıldan uzak, bohem ve bitik yaşantı değil. Saygı çerçevesinde yeniliklere ve dünyaya ayak uydurabileceğimiz şekilde yeni fikirler ve uygulamalar.

Biz ne yapıyoruz peki?

Her şeyimiz planlı programlı.

Ne zaman okuyacağın, ne zaman askere gideceğin, ne zaman ilişkiye başlayacağın, ne zaman evleneceğin, ne iş yapacağın, ne zaman çocuk yapacağın hatta biraz daha ileriye gidersek ne zaman öleceğimiz bile ortalamada belli duruyor. Çünkü inşası bizim elimizde olmayan bir hayat sürüyoruz ve konfor alanına alıştığımız için kıpırdamaya ya korkuyoruz veya aman rahatımız bozulmasın diyoruz. Sorsak herkesin bir düşüncesi, girişimi fikri var. Fakat sorduğun zaman klişeleşmiş girişimlerden öteye gitmiyor.

Lafla peynir gemisi yürümez arkadaşlar…

Ya söylediklerinizi gerçekleştirin veya yapamayacağınız şeyleri söylemeyin. Dünya büyük bir yer fakat galaksiyi endeks aldığın zaman noktadan farkı yok. İnsan dediğin canlının galakside olan yeri toz bulutu kadar bile yok. Bunu özellikle ifade etmek istiyorum ki küçük dağları ben yarattım havasında olanlar aslında toz bulutundan farksız olduklarını belki iç muhasebelerinde tekrar sorgularlar. Gerçi empati yeteneği azıcık gelişmiş olsa zaten buna da gerek kalmaz ama umut dünyası işte.

Bir varız bir yokuz.

Fakat yaptıklarımızla varız ve var olmaya devam edeceğiz.

Diyeceğim o ki kendinizi bu kadar abartmayın, faydanız ne kadarsa siz o kadarsınız.

Sevgi ve saygılarımla…