Yakın Ufuk

Şehir sanki dinlenmeye geçti; yollar sakin, otobüs içleri sakin, pazarlar, caddeler sakin. Sükûn şehre büründü Bursa ramazanla birlikte.

Baharsa bütün ihtişamı ile tebessüm ediyor, kış ölümünü üzerinden atmış diriliş şarkısını söylüyor. Setbaşından dereyi seyretmek, Yeşil camii ve türbe arasını temaşa etmek, Emir Sultan'da sükûn huzur, Muradiye her mevsim hüzün hissetmek, Hüdavendigar'da coşkunlaşmak zamanı.

Bahar ve ramazan şehri nakış nakış dokuyor. Döviz yükselse, ekonomi sıkılsa da ramazan dirilişini engelleyemiyor. Mide gibi kalp de doymak ister, ruh da gıdalanmak ister, akıl da nasip ister.

Ramazan, insanın insaniyet yönünün öne çıktığı ay. Bir de buna bahar eklenince, şehir tatlı bir huzura bürünüveriyor.

Ulucami her daim canlı, şehrin kalbinde akıyor. Cami avlusunda yükselen muhteşem çınarlar, tarih ve tabiat eşliğinde başka âlemlere taşıyor sanki.

Şakırdayan şadırvanlar, koşuşturan çocuklar; maziden atiye uzanan nehir gibi Bursa'yı suluyor. Şehri solumanın tam zamanı; Yeşil şimdi gezilir; Çelebi Mehmet ikinci bahardır Osmanlı için. Ondan olmalı çinileri, çınarları, yeşilin onlarca tonu.

Baharda öğle vakti Yeşil, sonbaharda ikindi vakti Muradiye. Her daim Ulucami.

Bursa'da zaman, zamanda Bursa. Ramazan ruhaniyetinde Bursa'nın ruhu ile bütünleşmek, o bütünlüğü Kudüs'e taşımak; Kudüs'te bahar, insaniyet ellerimizi uzattığımız kadar yakın.

Bursa baharı Kudüs saçaklarında yeşeriyor, gönül ikliminde esen insaniyet rüzgârı düşmana korku veriyor. Korku içlerine işlemiş olmalı ki çocuğun attığı taştan korkuyor dünyanın ekserisini ardına almış devlet!

Teröristlere devlet denir mi?

Dünya bir şehir, insan o şehirde misafir. Kimi Kabil, kimi Habil bu şehirde. Kudüs mahallesine haydutlar tutmuş; insanlığa geçit vermiyor.

Ramazan ve bahar; madde ve manada diriliş. Şehir dinlenmeye çekilmişken düşünce hücrelerini ruhaniyetle harekete geçirip; Bursa ve Kudüs'ü tam anlama zamanı.

Bayram yakın ufuk, bahar yaşayan gerçeklik.