Ümit faylar

Çin'de virüs, bizde deprem, bir Yunan'ın bayrağımızı yırtması, Kudüs'ün barış anlaşması adı altında bir nevi yeniden düşüşü... Genişleyen ve daralan dairede değişen ve değişmeyen gündemler.

Afatlar ve insanın zalimliği.

Afatlar doğal mıdır? Sıradan şeyler midir? Keza insanın zalimliği?

Ya güneşin doğudan doğması, batıdan batması? Yer sallanınca, virüs yayılınca tedirgin oluruz; güneş yarın batıdan doğar mı diye endişe etmeyiz! Zira normaldir, sıradandır nazarımızda!

Sıradanlık ülfeti çok mucizeyi örter, doğalın karanlığında kaybolur gider o mucizeler. Gündüz güneşi ortasında yolunu şaşırmak gibi bir şey; öylesi bir karanlığında orta yerinde insanlık.

İlim deniyor bilgi deniyor, mucize taraf görülmüyor ve mucizenin perde arkası hiç düşünülmüyor. Kâinat sanki kendi kendine kurulmuş ve işleyen bir makine; tesadüfe, sebeplere verilir, zerre tanrı gibi görülürken, asıl yaratıcı düşünülmüyor. Bir de bunun ilim adına yapılması, insanın cehalet ve zalimliğinin ilanından başka bir şey değil.

Evet insan zalim ve cahil.

Öyle olmasa tabiata düşman, kendi cinsine düşman olur muydu? Yaratıcısı, sayısız nimetlerle terbiye edicisi Allah'a inkâr ve haramlara işlemekle isyan eder miydi?

Akıl tutulması, vicdan susması, kalp karanlığı böyle bir şey olmalı. Dünya ekseriyeti, insanlığın çoğu böyle bir hal içerisinde ve ne gariptir gittiği yolun aydınlık olduğunu görecek kadar da karanlık içinde.

Toprak kirli, hava kirli, su kirli. Kim kirletti; görünmez bir virüse yenik düşen cahil insan! Aynı cahil insan dünyanın dengesini bozacak kadar silah üretti; kime vuracak, kendini!

Habil ve Kabilden beri değişmeyen gündem bu.

Faylar ve sosyal faylar hep bunu hatırlatıyor bunu düşündürüyor; zalimliği ve cehaleti bırakmadan insan, insan olamaz.

Yunan herifin biri bayrağımızı yırttı; Osmanlı tokadını unutmuş olmalı. İsrail barış anlaşması adı altında Kudüs'ün ve Filistinlilerin esaretini daha da katmerleştirdi. Onlar o tokadı çoktan hak etti.

Zulmün karşısında adaletle dikilenler kurtaracak insanlığın onurunu; ama ordularla ama karınca adımlarla. Karınca taraftarlığı ile yola çıkanlara umulur ki Allah görünmez ordularla destek verir, belki bakarsınız Ebrehlere karşı Ebabil kuşlarını gönderir.

İlk adım insandan gelecek, iradesini belli edecek; kime tarafsın, safın ne, bunun için ne yaptın?

Zihin dünyamız, kalp dünyamız cahillerin ve zalimlerin yaydığı virüslerle tarumar içinde, bundandır düşmanımızı bilmiyor, cehaletimizin farkında değiliz. Yaşadığımız dünya böyle hal sergiliyor, çok hikmetlerbarındıran musibetlerbunu hatırlatan birer ihtar, birer ikaz.

Ümit hislerimiz azalsa da yakın zamanda Osmanlı gibi yapabildiği kadarıyla adaleti öne çıkaran bir medeniyetin varlığı; geçmişte isyankâr, nankör kavimlerin başına gelenleri hatırlayınca ümit faylar harekete geçiyor, adalet ve iyimserlik hislerimiz yeniden canlanıyor.