Ne kadar üzülmeli?

Milli Takım oyuncumuzun bir hareketi nelere mal oldu, iş nerelere dönüştü, ne mecralara aktı; milli duygularımız arttı, heyecanımız coştu, çok şeyi unutturdu, pek çok şeyi öteledi.

İyi mi oldu?

Ya yarı finali geçip şampiyon olsaydık; Gazze kurtulur, enflasyon düşer, orman yangınları biter, ahlaki erozyon kalkar, hakkaniyet ve adalet iyice yerleşir, çevre kirliliği biter, sosyal sarsıntılar sona erer, terör sonlanır beka meselesi diye bir mesele olmaz mıydı?

Bütün bunlar olsaydı üstüne bir şampiyon olsaydık ne iyi olurdu! Onların icat ettiği kuralını kendilerinin koyduğu, kendi alanlarında oynansa bile. Hoş artık futbol olmaktan spor olmaktan çıktı; bir siyaset bir şike, kibir, aldatmaca alanına döndü, kirlendi kirli köpükleri dünyaya sardı, iç dünyaları kirletti, gafleti arttırdı, afyona dönüştü!

İyi bir şey mi?

Gerçekten güçlü olduğumuzda onlar bizim oyunlarımızı oynar, oyunlarımız üzerinden sevinir veya üzülürlerdi; biz de her iki tarafa itidal tavsiye ederdik!

Bu nasıl olur?

Futbola gösterdiğimiz ilgi, pür dikkat maçı izlediğimiz, duygularımızı hasselerimizi ona tahsis ettiğimiz, vaktimizi ayırdığımız öncelediğimiz gibi ilme, fenne, sanata, fikre, aynı hassasiyet olmaz da yarısı kadar olsaydı bugün onlardan daha ileri seviyede olurduk!

İspatı mı?

400 çadırdan orta Avrupa’ya Afrika içlerine, uzak Asya’ya kadar uzanışımız, gittiğimiz yerde de adalet ve asayişi olabildiğince tesis etmemiz ve bugün çekildiğimiz yerlerin kısmı ekserisinin kaos içinde olması, dünyanın dengesinin bozulması...

Neye üzülmeli neye sevinmeliyiz? Neyi kaybettiğimizi fark edersek neyi ne kadar sevinmeli ve ne kadar üzülmeyi de biliriz vesselam.