Mutlu bahtiyarlar

Konuşmalar çoğunluk olarak dışa dönük; hata başkasında, yanlışı ötekiler yapıyor, ümitsizlikle biten lakırdılar, enerjiyi bitiren sözler… Ülke kurtulmadan, dünya yeniden kurulmadan kalkılır böylesi birlikteliklerden! Birliktelikte arkadaşlar, dostlar vardır; yine de bir noktada buluşulamaz!

Suriyeliler hakkında atıp tutarken batıyı hayranlığını gizlemeyen biri hangi medeniyet aittir bilinmez, bununla nerede buluşulur da anlaşılır, beraber yürünür. Hayran olunan batı “Gazze” konusunda nerede durduğunu apaçık, günah galerisi o kadar kabarık ki konuşacak halleri yok!

En çok ses yine onlardan çıkıyor! Pişkinlik ve iki yüzlülük!

 Batının içinde vicdan ehli insanlar yok değil, o bir avucu bile tahammülleri yok, üniversite öğrencilerine öğretim üyelerine neler yaptıklarını cümle âlem gördü.

İnsan hakları özgürlük ne ki onlar?

Kendi içlerinde iki dünya savaşı yapan, Afrika’yı Asya’yı sömüren, dünyayı talan edenler; Gazze’de çocuklar ölüyor, kadınlar ölüyor, soykırım yaşanıyor; umurlarında olur mu?

Avrupa’ya gidenler zahirde güzel görünen işleyişe bakınca bütün bunları unutuyor, dürüstlüklerinden, tebessümlerinden, merhaba demelerinden dem vuruyor!

Mesele kişinin kendine dönmesinde, içinin deriliklerine inmesinde, varlık köklerine irdelemesinde, ufkunu öteye taşımasında, kulağını ötelerin ötesine çevirmesinde…

Böyle deyince de meseleden kaçmak, pasifleşmek gibi görülüyor!

Gerçekte en zor iş kendinle cebelleşmek, içteki azgın boğayı dizginleştirmekte… İç boğayı dizginlemeyen dıştakilerle baş edemez; duvardan dönüp dönüp geri gelir!    

Ülkemizin ve dünyanın hali böyle değil mi?

Kolay gibi görülen yol, kısa değil çok uzun ve çetrefilli, zor gibi görünen ise kısa ve selametli. Zora talip olmak işimize gelmiyor, birlerine takılıp aklı kiraya vermekle kurtulacağımızı sanıyoruz!

Ne yapmalı birlikte oturup çay içmemeli, simit yememeli, enerji bitiren, ümit örseleyen toplanmalardan uzak mı durmalı; böyle olması mümkün olmayacağına göre hayatın akışında yaşanılanları katlanmalı değil mi?

Bazen öyle bazen böyle; dünya bir gece bir gündüz olarak dönüyor, insan ve hadiseler de öyle; mühim olan hakikat kıblesinden şaşmamak, istikameti kaybetmemek… Hele bunu bugün başaranlar büyük bahtiyarlık içinde; ne mutlu o bahtiyarlardan olanlara.