Makyaj insan

Kaldırımlar arasında biten küçük otlar ümit hislerimi büyütüyor, umut yanımı çoğaltıyor; şartlar ne olursa olsun yine de yapılacak şeyler vardır dedirtiyor! Bahane ve şikayet üretmek, hep kötülük ve kötüleri göstermek değil; aklını ve iradesini kullanıp iyi, güzel, doğru şeyler yapmak; daha sağlıklı ve yapıcı olsa gerek.

Önce vazifeyi yapmak, üzerine düşen yükü taşımak; sonra belki konuşma hak edilir! Sükut altın yine de iyidir! Sükut olsun ki taşlar arasında fışkıran umudun sesi duyulsun.

Şehrin hırs gürültüsünde yükselen binalara bakan bu sesi nasıl duyar? Önümüzdeki çukur şehir ayağımızdan kayıyor; kim çiğniyor yeşil alanları, kim basıyor ümit halelerini?

Göğe mi baksak yere mi, havaya suya mı? Gözümüze virüs kaplamış; güzellik az görüyor, çirkinliği çoğaltıyor?

Koca koca binalar nasıl görülmez, yağmursuzluk nasıl hissedilmez, hayanın buhar olup uçması nasıl fark edilmez, hastaların çoğalması nasıl bilinmez?

Gözünü yummak, kulağını tıkamak, bilmezlikten gelmek; gerçeklikten kaçmak değil mi? Kaldırım arası ot misali umut ışığı olmak, küçük umut adımlar atmak; bin kaçış ve şikâyetten iyidir!

Suyu israf etmemek, beden ve ruh temizliğine dikkat etmek, kötülük ve kötülerle mesafeyi korumak, kötü his ve fikirlere karşı maske takmak; her birimizin gücünce kararınca yapacağı şeyler! Bunlar yapılmıyorsa konuşmak hakkı da yoktur; konuşmak gürültü kirliliğinden başka bir şey de değildir, bir şeyi de çözmez!

Her şeyi yöneticilerden, devletten beklemek; tembelliğin net görüntüsü değil de ne? Onlar eksik yapar, fazla yapar; önce fert ne yapıyor! İkisi de aynı anda tam sorumluluk içinde görevini yapıyor; ideal olan ancak gerçeklikte az görülen şeyler.

Vazifemi yapar üzerime düşmeyen şeylere karışmam duruluğu ve dinginliğine ihtiyacımız büyük; şikâyet hamakat ve hamasetinden kurtulup orta yol, doğru yolla geleceğe yürümek için!

O öyle bu böyle; taşlar arasından çıkmak için umudunu yeşertiyor musun? Yeşerttiğin kadar büyüksün; zira insan niyeti ve gayreti kadar insandır ötesi makyajdır vesselam.