Kayıp Tanpınarlar

Hangi kitap çok okunur, çok satar? Kitabın endüstriyel metaa dönüştüğü günümüzde soruya net cevap vermek zor; yeni yazara fırsatlar da çok, engeller de!

Tanınmamış, ismi duyulmamış birinin yazdığı kitabı yayınlaması, basacak yayınevi bulması kolay değil; bunun geçmişte de çok örneği var. Tanpınar 4-5 yıl kitaplarını bastıramadığı söylenir, yine Oğuz Atay da aynı dertten mustarip olmuştur.

Şimdi sağ olsalar yayınevleri bizde yayınlansın diye teklif üstüne teklif yağdırırlardı. Bugünün Tanpınar'ını,Oğuz'unu bulmak mesele; yine ters köşe olunur mu bilinmez!

Cemil Meriç de benzer acılar içindedir; okunmamak, fark edilmemek, kıymet verilmemek. O da geleceğim nesline yazmıştır; bugün yüksek fikir düşüncesine giren bir gencin ona selam vermeden geçmesi mümkün mü?

Çoğaltılabilir örnek dışarda da çok!

Hilmi Yavuz'un "edebiyatta vefa vardır bir günkarşılık bulur" mealindeki sözünü de unutmayalım. Yeter ki edebi değer taşısın, fikri derinlik içersin, düşünce ufku taşısın! Bu durum diğer insani eylemler için de geçerli!

Bunun için iç derinlik, ufuk ve estetik sahibi olmak içinkişi kendini eğitmeli.Ki kalıcı eser versin, istifadeye medar olsun.

Heves bir yere kadar, reklam rüzgarı bir yere kadar. Hevesle başlayıp sonrasında derinleşmek; reklamla etrafa duyurmak pekala mümkün ve belki de gerekli. Bunlar hep kabiliyet nüvesi olan ve gayretle o nüveyi büyütünler için geçerli!

Yine de insan gibi eserin de bir kaderi var; umulmayan bir kitap umulmayan satış, okunurluk ve etki bırakabiliyor. Kitap mezarlığına defnedilen, nisyana terk edilen nice eseri de unutmayalım.

Entellektüel şöhrete erişen yazarların yazdıkları dünya klasikleri dönüşüyor; zamanın geçmesi onları pek eskitmiyor.

Mevlana'nın Mesnevisi yüzyıllardır okunan, eskimeyen, popülizme yenik düşmeyen bir eser.

Şimdiye bakarsak teknoloji çok imkan sağladı, bir o kadar da gürültüyü çoğalttı; sahte ile sahih olanı ayırmayı zorlaştırdı; Tanpınar ve Oğuz Atay'lar yine kayıp! Bu bağlamda değişen pek bir şey yok.

Değişmeyen; okumanın ve yazmanın iyileştiriciliği devam ediyor; mesele durulan ve bakılan yere bağlı vesselam.