Kader bu hale ne der?

Kültürümüzde ramazan nişanelerinden biri akşamüzeri pide kuyruğu; sıcak olsun da kuyrukta beklemeye razıyım hali tebessümlük bir hal.  Yaklaşan iftar saatlerin süsüdür o; sair aylarda çıkmaz çıksa da yine de ramazan pidesi diye çıkar.

Zevk işte! İyi mi abartmadıkça iyi!

Sahurda davul sesi, eski neşesi olmasa da alt fontta olarak devam ediyor yine de. Nerde o mani söylemeler; söylese bile kim duyar ki bu kalabalık ve yüksek binalarda. O da zamane uydu; açık arabanın üstünde birkaç tıngırtı ile gelip geçiyor sokak arasından.

Davul çalındı mı çalındı; bayram geldi mi davulcu bu sefer kapıyı çalar; eller cebe! Neşe işte. Ramazanın kültürümüze kattığı nice neşeler var böyle, çoğu kayboldu; nerde o eski ramazanlar nerde o eski bayramlar hayıflanması bunda olsa gerek.

Değişim hızı arttıkça eskiye özlem artıyor sanki. Yaş biraz ilerleyiversin, hatıralar karesi davetsiz misafir gibi zihin ekranlarında kendini gösteriveriyor! Anda düğümleniyor eski ile yeni; eskinin acıları bile bir tatlı oluyor. Hüzün dağları önüne dikilmiyor da değil; fazla direnemiyor yine de!

Bayram harçlıkları, bayramlık elbiseler; bir çocuğu uçuran şeyler. O çocuk ruhunu yakalayan hangi yaşta olursa olsun yine uçar; mezarlık servilerinin rüzgârda sallanışı bile bozamaz bu uçuşu. Ebediyet muştusu gibi görür bu manzarayı.

İçteki masum çocuk kibir büyümesi yapmadıkça; hayat neşe ve hüzün ahengi ile güzele akar… Oruç güzeldir, fakirlere muhtaçlara yardım etmek güzeldir, sadaka vermek güzeldir, yetimin başını okşamak güzeldir, açları doyurmak güzeldir, edep güzeldir, hürmet güzeldir, merhamet güzeldir, akıp giden güzellikler silsilesi…

Bunları yapmayan kibir kurbanıdır, çok şeyi vardır ama insanlığı azdır; ramazana hürmet, oruç tutanlara saygısı olmayan ne kadar insandır?

Ne demişler “edep başta taç imiş”. Taçlı insanların azlığı ürkütüyor, bu toplum nasıl ayakta durur diye korkutuyor!

Korksak titresek yeridir ve de zamanıdır.

Cami avlusunda ya da yanında çay içmek simit yemek ne demek? Önceden az sayıda lokanta açılır da onlar da çamları bir şekilde kapatırlardı!

Bu zamane hangi zamane dedirtiyor ve ciddi üzüntü veriyor! Kader bu hale ne der, yaşayan görecek vesselam.