K kafası

“Kargalar toplu halde uçarsa kar yağacak demektir” dedi Taksi şoförü ve arkasından ekledi “döviz yükselmeye başladı, tahminim daha da yükselecek!”

Bu bir karga kehaneti mi? Kar, karga, kur kuramını nasıl da kurmuştu şoför bey! Bilge adam olmalı! Başladı otomatik atışlara; bunu da yaptılar, şunu da yaptılar; tutu tutabilirsen! Dine getirince işi; Anlayacağı dilden birkaç kelam ettim; biraz duraksa da kaldığı yerden yine devam.

Kim tutar seni?

Gideceğim yer uzak değildi, ya uzak olsaydı? Muhtemelen saydırmaya devam edecekti; konuşmak zorunda mı, dinlemek zorunda mıyım?

Nezaketten kim ne kaybetmiş!

Onu kaybeden ne bulmuş?

Sabahın kıymetli zamanında enerjimizi taksiye yükledik gitti, bir dahaki taksiciden almak üzere diyelim. Ekonomiyi düşünmek, siyaseti takip etmek, hadisleri bigane kalmamak bir yere kadar; bunları insani alt tabakalar.

İnsanı insaniyete çıkaran asıl katmanlar; akıl parlaklığı, gönül duruluğu, güzel ahlak diriliği… Bunlar yoksa gündem önünde yuvarlanan çer çöpe döner hayat, ömür bad-ı heva olur gider.

Şikayet ile geçen bir ömür ne mutluluğun kıymetini bilir ne de hüznün! Kendi tuttuğu takım şampiyon oluncaya kadar amigoluğu devam eden taraftar gibi tuttuğu partinin iktidar olma hırsı hırpalar kendini!

Nafile o kafa iktidar olmaz! Olursa bu ülke ne olur bilmem?

Z kuşağı olur da K kafası olmaz mı? Birbirine yabancı değil ikisi; devamı gibiler ve bu ülke onlara emanet edilmeyecek kadar kıymetli.

Yönetimde olanlar bunun farkında olmalılar ve o farkındalıkla daha çok çalışmalılar! İşi onlara havale etmekle de bitmez, her şey devletten beklenmez, devlet her şeyi yapamaz!

Sivil insiyatif de diri olmalı; iyiliğe taraf olduğu gibi kötülüğü de karşı olmalı. Kötüler bu kadar pervasız ve hayasızsa tepkilerin yetersizliğindendir.

Bir dahaki taksici bülbülden, gül ve bülbül hakikatinden bahseder mi bilinmez. Hayat olduğu sürece diken dokunuşlar olduğu gibi gülce bakışlar da olur vesselam.