İnsan olmanın dayanılası ağırlığı

Acıyı ne açık bir dille ifadelendirmiş Andrei Tarkovski; " Hayatımızda acı olmak zorunda. Çünkü iyi ile kötü arasındaki savaşta ruh ancak acı çekerek saflığa kavuşabilir."

   Acının açtığı yara acı da olsa böyle saflaştırıcı bir işlevi de var. Acı isteyecek kadar güçlü değiliz; zira zordur ona dayanmak. Vakıa onsuz da olmuyor hayat; büsbütün neşesiz de geçmiyor.

   Bilinmez ve beklenmez acı, birden gelebildiği gibi; umulmaz sevinç de aniden kapıyı çalıverir. Git denilemeyecek gelişe teslim olmaktan başka bir çare var mı?

   Gitmesini ve bitmesini istemediğimiz sevinç de zamanı gelince terk etmiyor mu? Yalvarmak ne çare; vade dolmuş, süre bitmiş bir kere. Keder kadar saflaştırıcı ve arındırıcı değil sevinç; onu için midir çabuk gidiveriyor.

   Ağlayan keder yüzlerde ruh; ne kadar da parlak görünüyor. Gecede ay gibi aydınlık ruhu seyretmek de bir nevi saflaşmak. Kederli bir kalbi teselli etmek; arınmanın başka şekli değil mi?

   Acıların en büyüğü ölüm acısı elbet. Lezzetleri söndüren, neşeyi bitiren ölüm istenmese, ondan kaçılsa da o terk etmiyor, bırakmıyor hayatlıları. Listesinde olmayan nefis sahibi yok; sıralaması aynı değil, bir defasında onlarca, yüzlerce ismi birden okuyuveriyor. 

   Kimse karşı çıkamadı şu ana kadar; bundan sonra karşı çıkacak da yok. Hem yokluğa savurmuyor ki ölüm.

 Ölümsüzlük iksirini bulamadı kimse fakat içimizde taşıdığımız ruh ölümsüz. Saflaşmış ve arınmış ruh ölümle, altın kafesten uçan kuş gibi yıldızlara gezintiye çıkar. Kömür ruhlar kabirlerinden kıpırdaya bilir mi? Asıl acı; ruhu kömür derekesini düşürmek, kabirde ve sonrasında ona göre muamele görmek.

   Geçici dünyanın geçici acılarını sabırla geçirmek, ibretle seyretmek, hikmetle bakmak, hakikat devşirmek ve o hakikatle Hakka yürümek; her adımda ruh teneffüs eder, kirlerden arınır, hafiflik kazanır. Acı biter sevinç başlar, keder gider lezzet gelir; hem de sonsuz derecede...

  Zor olan acıyı sabır; insan olmanın dayanılası ağırlığı; İnsan başka nasıl insan olur?

  Emaneti veren o emaneti taşıyacak güç de vermiş. Emanetten ve güçten haberleri olmayanlar asıl acınası olanlar onlar.