Hürriyetin bedeli

Hevanın esiri bir hayatı alışmak sigara tiryakiliğinden öte bir esaret. Esir olduğunu bilmemek gibi bir bilinç kaybı bu durum. Durumu fark etmemek; hayatı heder eder, ömrü uçurur, aklı kaçırır, kalbi karartır.

Öyle ki karanlığı aydınlık, aydınlığı karanlık, acıyı sevinç, sevinci acı diye sunar; böylesi devriliş ve yıkılış. Sigara masum kalır insanı duman eden bu alışkanlıkların yanında; kibir insanı küçülten bir alışkanlık, şöhret satan, haset mahveden, güç zehirleyen, cehalet karartan, gaflet örten!

Alıştığının yanlış, güzel gördüğünün çirkin olduğunu söylemek ve göstermek kolay değil böylelerine. Çevreleri de öyle ise daha güç bu durumdan kurtulmaları; zayıf umut esaretten kurtulup hürriyet baharında nefes almaları.

İnsan olma insaniyetini kazanmak için az mücadele yetmez bu yüzden. Kendine dikleneceksin, çevrene dikleneceksin; rahat sularda yüzmek varken ne diye dalgalarla boğuşacaksın!

Selamet sahiline çıkmak için başka da bir yol yok; ya insansızlıkta boğulacak ya da insan olma azizliğine erişilecek.

İnsan insanlarla dostluk kurmak, onlardan aşılanmak, şevklenmek, hikmet sohbetlerinde bulunmakla; kalp sükuna erer, akıl aradığını bulur, hisler durulur; heva uzaklaşır, bayağı zevkler tiksinti verir olur.

Sahile yaklaşılmış fakat iyi sonuca henüz varılmamıştır; rehavete kapılmak köreltir, gevşemek zayıflatır bu demde; dem bu dem deyip son kulaçları atmak daha salim bir davranış.

Pranga alışkanlıkların çoğu geride kalmış, keza lüzumsuz arkadaşlar da; bir kaç dostla yürünülüyordur yeni yolda; hedef bu tepenin ardında, bir umut nefes ötede...

Okumayı kendinden başlamak; alışkanlık esaretinden kurtaracak ilk adımlardan. Hürriyet öyle ucuz değil bedeli ağır; insan olma ağırlığı kolay kazanılmıyor vesselam.