Dünyanın ihtiyacı

Fikrin namusu, düşüncenin usulü, yorumun yordamı vardır. İnkâr düşünce değil, kendini tanrı yerine koymak fikir değil, gerçekliği örtmek hürriyet değil.

Had bilmezlik kişiyi küçük düşürür, edepsizlik alçaltır. Kâinat ölçü, mizan, denge üzere duruyor; bunu görmeyen ve bunu hayatına taşımayan insan ne kadar insandır? Güzelliği gören ve o güzellikle bezendiği kadar bezenen insan; güzel insandır; fikri dengeli, tavrı makul, konuşması hikmetlidir.

İsyanı hür sayma zavallığını düşmez bu insan; zevki helal dairesinde, dünyada yaşayışı misafir edasındadır. Bir gölgelik dünyada hırsa esir, hayvani zevke esir, zulme esir değildir; şefkat şiarı ile bakar hemcinsine, çevresine.

Zahirde çirkin gibi görünen şeylerden bile güzel dersler çıkarır, dimağına güzelliklerle doldurur. Şefkatte ölçülü olduğu gibi düşmanlıkta da ölçülür; zalime şefkat etmediği gibi düşmanlığı adaletin önüne geçmez.

Giyimi edep, elbisesi hayâdır. Kadını kadın olarak görür, erkeği de erkek. İkisi birbirini tamamlar iyi bir aile olur; toplum ve dünya bu iyilik üzere inşa edilir. Böyle ailede toplumda, dünyada bozgunculuk olur mu? Oluyorsa fıtrata isyan edilmiş, fikre hürmetsizlik edilmiş, düşünce kirletilmiş, hayâ elbisesi yırtılmıştır!

Yaşıyor olduğumuz dünya nasıl bir dünya zemini üzere olduğumuzu gösteriyor; ailelerin, sokakların, dünyanın durum ortada. Fikrin namusu, edebin elbisesi ne kadar olduğunu görüyoruz; sokaklarda, sosyal medyada, dünya ahvalinde!

Ümit gizleniyor, hayâ buharlaşıyor, fikir terk ediyor. Kendini tanrı yerine koyan zavallı insanlık alçaldıkça alçalıyor; bunu medeniyet sunma cesaretiyle küçüldükçe küçülüyor!

Küçük çocukları bile katletmekten çekinmiyor, menfaati için eğildikçe eğiliyor! Küçücük bir virüse dayanamayan bir zavallı olduğunu unutuyor.

Tıp ilerledi hastalıklar da öyle. Konfor arttı, değişen ne; acz değişmedi, fakr devam ediyor. İlim kibri arttırıyorsa dünya kirleniyordur. Kendini bilmeyen, fikrin edebi, düşüncenin usulü, hayânın erdemine erişmeyen insan; güzel insan, iyi insan, doğru insan değildir; aile, toplum, dünya nasıl iyi, güzel, doğru olur da dünya adalet ve şefkatle döner?

İşe adalet ve şefkatle başlasak; fikir üretsek, düşünce çoğaltsak, edebe bürünsek; kendimiz için, ailemiz için, toplum ve dünya için; dünyayı kurtaran adam olmayız belki de fakat o yolda yürüyen iyi bir insan olabiliriz. Çünkü dünyanın iyiliğe ihtiyacı var.