Dünya nasıl güler?

Bayram yakın mı ki? Yapıp ede geldiklerimiz ortada, yapmamız gerekirken yapmadıklarımız da gizli değil. Sevinç neyin sevinci olacak, coşkunluk neyin coşkunluğu olacak?

Ne ektik ki ne biçeceğiz, kaba ne doldurduk ki ne bekleyeceğiz?

Küçük daireden büyük daireye, fertten devlete, insandan insanlığa; birbirine geçmiş halkalarda değişen pek fazla bir şey yok; süte su katarak satmağa devam!

Kendini temize çıkarmak en başta gelen aldanış ve kaybediş; sonraki zincirlerin onu takip etmesi zor olmuyor.

Benim kalbim temiz avuntusu amelle buluşmadığı müddetçe avuntu olmaya devam edecek. Temizse etrafın şahitlik etsin buna; öyle bir hayat yaşa ki bu adamdan zarar değil fayda gelir desin yakından uzağa tanıyanlar.

Örtbas etmek de mahiriz diyeceğim fakat kötülükler aleni işlenir oldu; hayâ başka diyarlara gider, edep erir, hakkaniyet kaçar oldu!

Bayram gelir mi?

Şikâyet mi evet şikâyet, durum tespiti mi evet durum tespiti, hayıflanma mı evet hayıflanma.

Direnç duvarlarımızın bir bir yıkılması ürkütüyor ve korkutuyor doğrusu; nasıl rahat olur, nasıl rahatsız olmayız? Yok saymak yokluğa biraz daha yaklaşmak, beka meselemizi biraz daha büyütmek değil midir?

Kazanç, mevki, mal, zevk; insan olma, insan erdemi ile yaşamanın üstüne çıkmamalı. Bunları yaşayarak göstermesi gerekenlerin yapmaması veya yeterince yapmaması sığınılacak limanları azaltıyor.

Ondan mıdır bilinmez bayramlar artık tatil günlerine indirgendi, sekülerlikte dünyalaşmada doludizgin ilerleme; sonra sürüklenme, suyun üzerinde çöp misali sürüklenme...

Komplo teorileri üretmek! Var edici köklerinden kopuyorsan zaten komplonun bir parçası olmuşsundur.

Velhasıl düşman uzakta değil, yakınımızda ve içimizde. Yaşadığımız şehirlere ve kendi halimize baktığımızda bunu açıkça görüyoruz.

Çare? Çare başkası olmayacak yine biz olacağız.

Birlikte bayram bundan sonra gelecek ve dünya gülecek.