Çoğun kofluğunda var olmak

Konuşmak mı etkin iletişim, susmak mı? Dinlemek mi anlaşmaya yakın, kelimeleri art arda sıralamak mı? Zihin sağlığı için hangisi tercih edilmeli?

Yazmak susarak konuşmak, sükut içinde etkin düşünme ameliyesi. Zamanı geniş daireye taşımak, konuşmayı genişletmek; yazan iyi yazan, okuyan iyi okuyansa!

Anlaşılmamak, yanlış anlaşılmak; o kadar dert değil yazan hakikati yazmış, okuyucu hakikat arıyorsa; bir gün bir yerlerde buluşur, görüşürler!

Söz uçar yazı kalır; sözü söyleyen selim bir kalple söylemişse selim bir kalbe uçar ve orada yerleşir. Yazı selim bir kalple yazılmamışsa tozlu kağıtların arasında kaybolur gider.

Yüzyıllar ötesinden gelen kitaplar olduğu gibi sözler de var; hangisi üstün? Hakikate hangisi daha yakın ise o.

İncir çekirdeğini doldurmayan laf etmek? Küçücük incir çekirdeğinde koskocaman incir ağacı gizli; bunu görüp ona göre konuşmayınca dolmaz tabii ki; sonuçta bir çuval incir mahv olur?

"An" çekirdeği boş laflarla heder olursa bir ömür çürür gider. Hele sazı alan farkında olmayarak incir çekirdeklerini çiğniyorsa dinleyenler sıkılır, gerilir; sabır solumaktan başka yapacak bir şey yok!

Bu bağlamda insanlara çok mu yakın olmalı, çok mu uzak? Sosyal mesafe nasıl ayarlanmalı; işin uçunda en değerli sermaye ömür sermayesi var!

 Zamanı harcamak; söz gümüşü ile de mümkün, sükut altını ile de, en hafifi teneke lakırdılar ile de! Sosyal medya ile mesafeyi iyi ayarlayamamak bu zamanın açmazı; ne incir çekirdeği bırakıyor, ne de incir çuvalı!

Mesafe geniş at atabildiğinde kadar, saldır saldıra bildiğin kadar; kim tutar seni? Gerçek incinecek, hikmet örtülecek, hakikat gücenecek gibi bir derdin yoksa.

Söz savaşları, yazı yarışları arasında "sükût hakikat" arayışları ne kadar yer bulabilir günümüzün çalkantılı dünyasında? Geniş çevre, geniş dijital takipçi olması; altından üstün incir çuvalını çoğaltmıyorsa ne ifade eder?

"Ete kemiğe büründüm Yunus diye göründüm" gibi kısa özlü söz söyleyip sükutun mahremiyetine bürünmek; bu çokluk asrında zor zanaat.

Çoğun kofluğunda var olmaktansa azın kanaatkarlığında yarınlara söz söylemek, yazı yazmak; altın ötesi zenginlik, meyveli ağaç gibi asırlarca yaşamak; tercih irade sahiplerine kalmış bir şey.